Yüzümün isyanı

Gece vakti idi, ağladı mezarlık güleri,

Ne söylenmeliydi? Geçti ömrün akşamsefası

İçinden geldiği gibi, sağanaktı gökyüzü

İnsana, güç veren aşka sürgündü, gece

Yüzümüz isyankâr, çizgiller tablosu

Emanet edecek dükkân, kapatılmış çoktan

Ortada ser sefil aşk, ellinden tutup avutamam

İbrahim’in ateşinden büyük, aşk yanıklarım.

Türküler, su serper yüzüme serin

Orda sığınır sevdalı yürekler, bir tek orda huzur

Başkaldıracağım, yüzümün isyanına

Yaşamaya, saygıyla yüz sürüp, ölmeyeceğim daha.

Sevinç Şimşek 28.11. 10