Marifet; adam olmakta

Adamım neredesin?

Bir çıkmazda mı yitirdim seni?
Yol ayrımında mı?
Yoksa ayrım yapmayan, ayrıntılarımda mı?

Bir çıkmazdaysa, sokaklar tanıdık
Yol ayrımındaysa, yolum aydınlık
Ayrıntılarımdaysa, renksiz ve anlamsızdık

Adamım neredesin?

Oysa birlikte çıkmıştık yola
Aynı toprağı kokladığımızda. İnsan için bizim için...
Ayrım yok, ayrıntı var dedik
Kendi ayrıntımızda birbirimizi yitirdik

Yollar çıkmazda
İnsanlar, bizi kendinden yapma çabasında
Ayrımlar, sınıf farkında
Ayrıntı ise insan olmakta

Adamım neredesin?

Bak! Kalemimden kan damlıyor. Yazdıklarımdan akan yaş, kızıl akıyor. Yokediciler için gözümden damla yaş akmıyor. Kan, kızıl, yaş, anlam bulamıyor

Kalemse, dağlara yazıyorum. Kızılsa, kalemimden akıtıyorum. Yok etmekse, anlamında vuruyorum.
Anlamsızsa, zerre insandan saymıyorum.

Adamım neredesin?

Sokaklarda pis bir koku. Vatan dediğin, acımasız bir sorgu. Neden Irkın var, denen cehalet.
Çürüyen insan kokusu.

Sokaklarsa, vatan kokmalı. Vatansa özgür olmalı. Irksa insan olmalı. İnsandan saymayandan çıkan koku, kalemimle kırılmalı, yokolmalı...

Adamım neredesin?

Duydum ki, yanlış ayrıntının izindesin. Gördüm ki, küçük işler denizindesin. Anladım ki, ırkçılık peşindesin.
Bildim ki adam değilmişsin.

Ayrıntı insan olmakta. Küçük işler politikada. Irkçılık kendini asil sanmakta. Adam olmak, öyle kolay olmamakta.

Anlam mı? Anlam insana akan gözyaşında.

Şeytan mı? Şeytan yanlış ayrıntıda...