Martılar ve İnsanlar

Bir lodos çıkmaya görsün

Şöyle orta şiddetlisinden

Antalya’daki martılar tek tek haberleşip

Sahilde toplanıveriyorlar bir anda.

Garip olansa hepsi karanın üstündeler

Denize ise çok yakınlar.

Çığırından çıktıkça lodos

Daha bir yükseliyorlar gökyüzüne.

Fakat oradan oraya uçmuyorlar.

Belli belirsiz kanat çırpışları ile

Havada asılılar sanki,

Sabit kalabilmekte onuru bu işin…

Omuz omuza savaşmak rüzgarla

Belki de direnmenin güvencidir.

Bu azmış güce karşı

En mutlu oyunlarıdır belki

Rodeo gibi.

Bilemiyorum

belki tüm bunların ötesinde bu seremoninin anlamı

Çünkü hiç istisnasız

Hepsinin gözleri ufka çevrilmiş

Bir şey bekliyorlar bu kesin.

Tören kıtası sanki bu havadakilerde

Hoş geldin demek için gelene.

Belki de geleni ilk gören,

Müjdeyi ilk veren

Kral olacak tüm martılara.

Kim bilir belki de

Uzaklardaki, çok uzaklardaki

Gönül güllerinin nefesidir, selamıdır

Lodosun getirdikleri

Martıların da selama durdukları…

Bir şeyi iyi biliyorum ama

İnsanların unuttukları şey bu imece duygular…