Masal

Eskiden

çok eskiden

Biraz uçuk

Biraz çocuk

hayallerimi bağlardım,

uçurtmamın kuyruğuna.

Boncuk, boncuk

Mavi, kırmızı, beyaz.

Kimi elma,

kimi kiraz.

Bitmeyen rüzgarlarda

uçururdum onları.

İşlemezdi bana

ne soğuk,

ne ayaz.

Büyülü bir rüyaydı

çocukluğum.

Hiç olmazdı

yorulduğum.

Sonra büyüdüm.

Koptu uçurtmamın ipi.

Bitmeyen rüzgara

kapıldı gitti.

Ne hayallerim kaldı,

ne çocukluğum.

Bilmiyorum,

ölürsem,

fark edilir mi yokluğum.

Belki bir gün,

bir masal uydurur

torunum,

Bir varmış,

bir yokmuş.

Dedem,

bir zamanlar çocukmuş.

hayallerini,

uçurTmasının kuyruğunda

uçurmuş.

Bir gün,

uçurtmanın ipi kopmuş.

Hepsi birden

gök yüzünde kaybolmuş.

Benim dedem,

kuyruklu yıldız olmuş.