Mavi düş

Motorunun terkisine atmış sevgilim beni

Gidiyoruz,

Dolu depomuz.

Geride kalanlarda kalmamış aklımız.

Ne dündeyiz,

Ne de kafeslemiş bizi yarınımız.

Kendimizi bırakmışız rüzgara.

Avutmuyoruz

Ne 'ben'imizi

Ne 'biz'imizi.

Sadece dokunuyoruz

Hayata.

Parmak uçlarımızla,

Savrulan saçımızın teliyle,

Kızaran burun uçlarımızla...

Yok bir son durak

Bu mavi düşte.

Gitmenin ta kendisidir

Bu düşün en derin mavisi.

Alıkoymasın kimse bizi...