Mehmet Karabulut şiirleri

İzlenimler, Gizemli Bir Söyleşi, Nabide KILINÇ

MEHMET KARABULUT;

1925 Yılında Muğla’nın Yerkesik beldesinde doğdu.. Edebiyat Fakültesi Felsefe bölümünü bitirdi. Halen İstanbul’da yaşıyor. Göztepe Lütfiye sokak, Tunçdere apartmanında. Varlık, Yelken, May, Ataç, Yön, İmece, Yeni Ufuklar, Türk Dili dergilerinde şiirleri yayınlandı. “Şimdi Haberleri veriyoruz” kitabıyla May Edebiyat Ödülü’nü, “Gün Kapısı” kitabıyla da 1970 TRT Sanat ödülleri yarışmasında” Başarı Ödülü” kazandı.

Şiir kitapları;

1) Marçal Akşamları

2) Güney Çocuk Değil

3) Şimdi Haberleri veriyoruz

4) Gün Kapısı

5) Ferhat Yoruldu mu?

6) Sonsuz beyazlıkta Ölüm ve Spartaküs

7) Sivas Üstünde Bir İnce bulut

8) Su Türküler, Vietnamlı Adam v.s.

9) Sözcükler ve şiir

10) Filozoflar, Şairler, Yazarlar, Siyasiler

11) Tohumlar At Zamanlara

12) Yerküre ve kovboy

13) Fotoğraflar

14) Zeyno Kız ve Abdo

15) Çan

16) Gece Şiirleri

17) Penceredeki Kadın

18) Güzel ve Acı

19) Bulutlarla Rüzgarlarla

Mehmet ağabey İstanbul'da yaşıyor. Doğduğu yerden uzak. Yerkesik onun özlemi. Vefa dolu duyguları, düşünceleri. Göztepe Lütfiye sokak. Tunçdere apt. nında yaşıyor. İlerlemiş yaşı onu bir hayli hareketsiz hale getirse de, duygularından, düşüncelerinden, şiirlerinden hiç kopmamış. En son çıkardığı şiir kitabı Bulutlarla Rüzgarlarla.

Mehmet Karabulut yöremin şairi. Ülkenin evrensel duygu ve düşüncelerine karışmış şairi. Gelen kitaplarının içinden çıkan notları, belgeleri dökeceğim kağıda ve yazılara.

Yazacak ne çok şey var.

Yerkesik Şiirleri’nden;

Mehmet Karabulut’un 25 Ekim 2009 Muğla Devrim Gazetesi Sanat sayfasında çıkan şiirleri’nden.

MARÇAL'LAR

Marçal dağlarında bir bulut

Tam da önünde güneşin

Tutuşur yanar

Marçalların güzelliğine

Bir güzellik de o katar.

Az sonra yıldızlarla

Dolacak gökyüzü

Oynaşan, göz kırpan

Ama insanlar

Sabahın köründe kalkan

Yorgun insanlar

Yanan buluta da

Yıldızlara da oynaşan, göz kırpan

Dönüp bakmazlar..

DAMLA DERESİ

Erken sabahlarda

kışın Damla Deresi’nin ayazı

Kulaklarını, burnunu keser insanın

Üşür eşekler, katırlar da

Damla Deresi’nin

suyu Kayalardan düşer damla, damla

Sonra da çakılların

Akar gider altından, üstünden...

YERKESİK

Şu bizim Yerkesik ucunda bir düzlüğün

Oturmuş, düşünür durur

Yazdan başlar kışı düşünmeye

Kıştan başlar yazı düşünmeye

Ve düşüncesinin boyu

Boyu kadardır tarlasının.

Varsılına varsıl denemez pek

Yoksulu da değildir aç, çıpla

Cin gibidir çocukları

Büyük kentlerin açmazlarını

Yırtıp okurlar yarı aç, yarı tok

İçlerinden biri

Ağalara bırakılmış, Ortaçağ’a bırakılmış

Anadolu için

Kara Afrika için

Ve kalan yanlarında yerkürenin

Çalınan ter için, çiğnenen onur için

Yazlar, baharlar

Düşlerse bir gün uyanıp

Başını belaya sokar.