Mektup

Mektup yazmamış birisini hayal edemiyorum. Hani o elinize aldığınızda yazılarda gizlenmiş tüm duyguların parmak uçlarınızdan bedeninize yayıldığını hissettiğiniz, sadece kağıt parçası deyip küçümsediğiniz ve üzerinize bulaşan duyguları reddettiğiniz mektuplardan bahsediyorum.

Evlenmeden önce eşim ile beraber mektuplaşmaya karar vermiştik. Mektup uzaklardan gelirse sanki daha fazla hasret kokacak ve daha fazla özlemi barındıracaktır diye düşündüm.  Bu yüzden de Amerika’da adresini bilmediğim bir yere gönderdim, sahibine ulaşamayınca gönderen adrese yani o zamanki eşimin yaşadığı yere teslim olacaktı. Her şey düşündüğüm gibi oldu ama biraz geç geldi, mektup. Eşim mektubu aldığında gözlerinin içi güldü, ne diyeceğini şaşırdı. Tüm mimikleri yok oldu.

 

Ertesi gün elinde bir hediye paketi ile geldi. Paketin içinden hayatım boyunca en sevdiğim sanatçılardan biri olan Nilüfer’in 1982 yılında yayınlanan “Sensiz Olmaz” albümü çıktı. O gün bu gündür her kırtasiye gördüğümde aklıma hikayemiz ve hikayeyi kalbimize kazıyan parça aklıma geliyor, “Ta Uzak Yollardan”. Her dinleyişimde içimi farklı bir duygu kaplıyor.

Sırf bu yüzden benden sonraki nesile üzülüyorum. Romantizmin herkese göre tarifi farklıdır ama ortak olan şey duygulardır. Benim için romantizm; hayatın tüm zalim olaylarına karşı yaratıcılığımızı umutlarımızla birleştirip ortaya koyduğumuz ve en yoğun duygularımızı ifade etme şeklimizdir.

 

Gelecek nesiller bunu birbirlerine gönderdikleri e-posta ile yapacaklar; içinde duygu olmayan donuk mesajlar ile barışıp ayrılacaklar……