Merdivende kız çocuğu

Televizyon haberlerini izlerken gözüme Atatürk havalımanında yaşanan trajikomik haber takıldı..Trajikomik diyorum çünkü baba son derece umursamaz bir edayla sanki hiçbir olay yaşanmamış gibi kızını yanına alarak olay yerinden ayrıldığını görüntülerle izledim..

Sekiz, on yaşlarında küçük bir kız çocuğu havaalanı döner merdivenlerde, merdiven'in koruma bantın dışına taşarak oynamaktayken yükselmekte olan merdiveninden düşüp, yer'e başaşağı çakılacağını önceden gören havaalanı koruma görevlisi büyük bir soğuk kanlılıkla canını ortaya koyarak kız çocuğunu havada kurtardı. Kız çocuğunun burnu kanamazken, kurtarma anında çocuğun baş'ı kahraman koruma görevlisinin göğsüne kucakladığı için yere düşerek omurgasını kırmış ve hastaneye kaldırıldı..

Bu haberde çocuğun merdivenlerden düşmesi..
Koruma görevlisinin kahramanca insani bir görev yapması tabiki kaydadeğer bir haber..ve görevliyi defalarca, defalarca tebrik etmek gerek..
Ama..
Beni rahatsız eden babanın duyarsızlığıdır..
Görüntülerde okadar net ifade edilmişki babanın tavrı, sanki hiçbir olay yaşanmamış, yaşandıysa da görevli görevini yerine getirmiş edasıyla ortamdan uzaklaşması beni çok etkiledi..

Baba olarak burnu kanamayan çocuğundan önce yaralı koruma görevlisinin yanına koşması gerekmezmiydi.? Bu haberi izledikten sonra utancından belki ilgi alanına girmıştir babası koruma görevlisinin ama ben çok üzüldüm bu duyarsızlık haberine..

Ayrıca babanın çocuğuna ilgisizliğide bir haber..
Ohh, çocuk nasıl olsa dünyaya getirildi...bir şekilde büyüyor işte.!
Baba veya anne olmak sadece çocuğu dünyaya getirmekmidir.!
O kız çocuğu merdivenlerde oynamaktayken ve merdivenin yürüyen koruma bantıyla doruğa tehlikeli bir şekilde çıkmaktayken neredeydi.!

Hep med-cezirler..
Hep mucizeler..
Memleketimden insan manzaraları..

Sevgilerimle..