- Kategori
- Gündelik Yaşam
Merhaba evlilik
Tam umudumu yitirdim artık her şey bitti dedikten sonra, eğer bir kapı açılırsa ve o kapıdan bir ışık huzmesi yüzüne vurursa o zaman yaşadığın hayatı bir daha sorgula. Belki de çok yanlış tanımışsın bu güne kadar dünyayı. Ufkun arkasından doğan güneş sana yeni bir haber veriyor olabilir. Ellerini gökyüzüne kaldırmadan önce boynunu eğmesini öğren. Kader buymuş diye. İşte kader bu . bütün günahlarımı bunun üstüne yıkıyorum. Kaderimin….
Bilimi , aklımı , kitaplarımı , genel düşünce sistemi mi, her şeyimi bütün biriktirdiklerimi bir kenara koyuyorum. Bir sevgi seline kaptırıyorum kendimi, aşkın acımasız dünyasına gene aptalca giriyorum. Gene bile bile başkasının eline veriyorum mutluluğumu. Al beni, oyna benimle diyorum . Sonra oturup daktilomun başına bir hayal dünyasını anlatıyorum. Kendim bana isyan ediyor.
-acı çekeceksin ,yapma! Diyor
-sus konuşma bu çok güzel … bu defa başka olacak ..göreceksin bak mutlu olacağım ben yanılmam …. Diyorum.
Çaresiz bakıyor yüzüme . Aldırmıyorum ona , zaten artık acı çeksem ne olur ki . acı artık bu günden sonra aşk acısı olsun. Selam diyorum yeni dünya , selam sana ve güneşe ve yıldızlara ve ağaçlara ,kuşlara….
Bir ırmak çağlayarak akarken, ne kadar sevse de yatağına zarar verir, biliyorum bunu , ama çağlayan o kadar güzel ki sular o kadar coşkulu ki , bembeyaz köpükler o kadar hoş kayalara vuruyor ki her şeye değer diyorum , vereceği zarara da razıyım.
“Ortalıklarda epeydir gözükmüyorsun” diyorlar , “ ne yapıyorsun ? “
“Çok işim var, evleniyorum” diyorum
“çok işim var çoook”