Mısır taneleri…

Nar tanelerini yere düşürmeden yiyebilenin; dileği kabul olurmuş; derler.

Ya mısır taneleri? Mısır koçanının danelerini yere düşürmeden yiyenler: Dilekleri kabul görmez mi?

Nar gibi kırmızı dudaklı…

Mısır püskülü misali sarı saçlı…

Gül danelerini neler bekliyor?

“Gelen gideni aratır” demiş atalarımız.

“Dereyi görmeden paçaları sıvama” da buyurmuşlar.

Mübarek rahmetten kaçarken doluya tutulmasın; nazlı Nil’in çocukları.

Benim yarim gelişinden bellidir; ne güzel türküdür…Ak elleri deste, deste güllüdür, ibrişim kuşaklı ince bellidir… Gel, gel aman gelişine kurban olayım

Karacaoğlan sevdiğini tanır bilir böyle tarif eder.

Nil’in çocukları da Müslüman Kardeşleri tanır; tanır da ellerinde güllerle geleceklerini kim garanti edebilir?

Başlangıçta: İngilizlerin sömürüsüne karşı çıkmak için bir araya gelen kardeşler… İngilizler tasını tarağını toplayıp gittikten sonra da; bir arada kalmayı tercih etmişler ve günümüzde sayıları 600.000 olmuş. Nazar değmesin.

İngilizlerin solları sağda olduğundan; belki geri dönerler endişesi yüzünden ellerini birbirlerine kenetlemişler: Müslüman Kardeşler.

İki liderlerini darağacına kurban verenler; ülkelerinden kovulmuşlar yasaklanmışlar. Yaban ellerde çoğalmışlar. Yılmamışlar. Göründüğü gibi dimdik ayakta kalmışlar.

İsrail yasta; haklı olarak yas tutmalı. Bazı siyasi görüşler; onlar ılımlı kardeşlerdir; başka örgütlerle kıyas edilemezler; tezini savunsalar da…

Bu geliş başka geliş; çember daralıyor.

Birinci perde kapandı. Bundan sonra öykünün devamını ve nasıl The End olacağını tahmin edebilenler kazanır.

Nil’in Dicle ve Fırat’ın çocukları…

Tüm nehirlerin; denizlerin deryaların çocukları…

Hakkınızda, hakkımızda hayırlısı…

12 Şubat 2011 Cumartesi

Alev Meisel/ İzmir