Mourinho talebemdi/ Futbol tutkudur

(Kerim Korkut’un yarattığı modern futbolun ilkelerini anlatmaya devam ediyoruz)

“Takım oyunu, görev adamı” gibi kavramlar futbolun felsefesine indirilen darbedir. Takım oyunu oynayan bir futbolcu kendi oyununu oynayamaz, bireysel yeteneklerini gerektiği gibi ortaya koyamaz. Savaşı ordular değil kahramanlar kazanır. Siz dünya yıldızı Messi’yi bir bölgeye hapsedip şunu şunu yapacaksın dediğiniz vakit onun Messi’liği biter.

Takım bütünlüğü içinde görev paylaşımı değil de gerektiğinde maçtan maçta değişebilmek üzere, oyuncunun yetenekleriyle uyumlu görevlendirmeler yapılmalı. Yani sizin efsane bir kovboyunuz var ve onu önemli bir görevle Kızılderili bölgesine yollayacaksınız. Elbette futbolcu bu işleri yapa yapa efsane olacak.”İyi bir futbolcu” falan hikâye, tek isteklendirme argümanı dünya yıldızı Messi olacak. Her futbolcuyla bire bir kungfu hocası ile çekirge Bruce Lee gibi hoca-oyuncu profili yaratacaksınız. Oyuncuya en büyük olduğu (tabii ki belirlenen özellikte) dünyada ondan büyük oyuncu olmadığı, değilse bile böyle olması gerektiği şeklinde bir aşılama yapılacak.

Futbolcu ücretli işçi değildir, hayatı futbolu olacak. Performansı düşer diye futbolcunun hayatında kısıtlamalar yapmak çok saçma. ”Yarın idmana karınla yatmadan gel!” Hassittir lan! Bana böyle bir kısıtlama yapsınlar topa bile vurmam. Gece kulüplerinden çıkmayan birini zaten futbolcu diye almam ki. Ama futbolcunun arada bir yüksek kaldırıma bile çıkma hakkı vardır. İşin içine görev, mecburiyet, disiplin girdiği zaman futbol biter. Futbolun tek motivasyonu vardır, istek. Ve amaç takımın değil futbolcunun zaferidir. Futbolcu hedefine ulaştığı zaman takım zaten kazanır.

Bizim futbol anlayışımızda çerilerin değil hakanların savaşı söz konusudur. Alçakgönüllülüğün futbolda yeri yoktur; kıran kırana, çekemeyerek, affetmeyerek Aleks-Baroş savaşı yaşanmalı, Aleks fırlayıp gittiği zaman Milan düştüğü yerden kalkıp tekrar saldırmalı, ”En büyük benim”savaşı sonuçlanmalı ve kim büyükse anlaşılmalı.

Karşındaki takım küçükse sen büyük oluyorsun; bu senin gerçekten büyük olduğunu göstermez. Şimdilerde küçük takım galibiyetleri sözde iddialı takımlar konusunda futbol kamuoyunu yanıltıyor. Sert maçlarda bocalıyorsan Antep’e beş atsan bile ortada sorun var demektir. Ve ayrıca liglerin tepesinde olmak hak edilmemiş unvanlı bazı teknik direktörlere sahte bir itibar sağlıyor; bizler de bu sahte itibarla kimin gerçekten büyük olduğunu anlayamıyoruz.

İyi hoca yok, en iyi hoca var; Türkiye’de takımların başarısı teknik direktörlerin Mourinho, oyuncuların da Messi olmasına bağlı iken”altyapı-acemiler” mantığı özellikle Anadolu takımlarına hâkim ki “hoca” lafı da buradan geliyor zaten, işte takımın başında biri olsun. Takımı değil tek tek oyuncuları motive edeceksiniz. Onlara belli bir para karşılığı futbol oynayan, ya da takımda görev yapan kimseler gibi davranmayacak, ”star, dünya yıldızı” diye motive edeceksiniz. Büyük olmadan kazanamazsınız.

Bir kişi yeterli kapasitesi var, çok iyi yetişip hazırlanmış ve motive edilmişse tek başına takımdır. Böyle oyunculardan kurulu takımlar yenilmez armadadır.

Futbolda her atak goldür. Şimdilerde orta sahada piştilik oynanıyor. Yanlış futbol oyuncuların isteğini de yok ediyor. Her oyuncu sahaya kafasında belli bir görevle çıkmalı. Oyunculara yapmak istedikleri şeyler için şans verilmeli. On hata yapsın ama bir hareket yapsın. Topu kaptırsın, düşsün, kalksın yeniden kapsın. Rakip takımı karşılama diye bir oyun şekli olamaz. Savunma gol yememek için değil atak başlatmak için yapılmalı. Tabii ki nefesleri kesen “Çanakkale geçilmezler” de olacak; çünkü rakip takımın amacı da aynı. İyi oynamak diye bir şey yok, parçalayacaksın. Testilerden biri mutlaka kırılacak. Futbolcu 90 dakikalık bir savaşa çıktığını düşünecek. Yüreği yemiyorsa oynamayacak.