Muhammed kuşu

Kızımın okulu gezi düzenlemiş.
Hayvanat bahçesine.
Başlarında sınıf öğretmenleri Can hanım ve Almanca öğretmenleri.
Gördükleri hayvanların Almanca telaffuzunu yapıyorlar.

Ve kızım heyecanla bana anlatıyor.
-“Biliyor musun baba bu gün hayvanata bahçesine gittik.”
-“Biliyordum İdil, .benden izin vermem için imza aldılar ya.”
-“Baba”.
-“Efendim”.
-“Hayvanat bahçesi harikaydı”.
-“Hangi hayvanları gördün?”.
-“Bissürü hayvan gördüm”.
-“Aslan, kaplan gördün mü?”.
-“Gördüm. Fil de gördüm”.
-“Başka”.
-“Kedi gördüm. Köpek gördüm. Ayı bilem gördüm.”.
-“Ayı da gördün demek”.
-“Evet. Hem de kocamandı”.
-“Hepsi bu kadar mı?”
-“Hayır”.
-“Papağan gördüm, Deve gördüm”.
-“Papağan nasıldı?”
-“Türlü türlüydü. Sarısı vardı, mavisi vardı, kırmızısı vardı.”
-“Konuşuyorlar mıydı?”.
-“Evet”.
-“Ne konuşuyorlardaı?”.
-“Anlamadım ki hiç.”
-“Peki konuştuklarını nereden biliyorsun”.
-“E ötüyorlardı”.
-“Ötünce konuşmuş mu oluyorlar?”
-“Evet. Onların dili öyley miş”.
-“Başka hangi hayvanlar vardı?”
-“Daha bissürü hayvan vardı. Çok güzellerdi.Muhammed (Muhabbet) kuşu bile gördüm”.
-“O nasıl kuş İdil? Muhammed kuşu”.
-“Sen görmedin mi Muhammed kuşu?”.
-“Yok. Görmedim”.
-“Sen de bir şey bilmiyorsun baba. Demek sen Muhammed kuşu görmedin hiç. Komiksin baba. Anne sen Muhammed kuşu gördün mü hiç?”.

Eşim cevap veriyor.
-“İdil Muhammed kuşu değil. Muhabbet kuşu”.
-“Hayır anne Muhammet kuşu. Baba ben Muhammet kuşu diyorum. Annem Muhabbet kuşu diyor”.
-“Annen doğru söylüyor”.
-“Hayır. Öğretmenim Muhammed kuşu dedi”.
-“Muhammed kuşu değil İdil. Muhabbet kuşu”.
-“Hayır. Muhammed kuşu”.
-“Sen yanlış anlamışsın İdil”.
-“Ben yanlış anlamadım. Doğru söylüyorum baba. Muhammed kuşu.”.
-“Bence sen yarın tekrar öğretmenine sor. Bakalım Muhammed kuşu mu, yoksa muhabbet kuşu mu? Tamam mı?”
-“Tamam ama Muhammed kuşu”.
-“Hayır. Doğru değil.”.
-“Doğru dedim”.
-“Doğru değil İdil. Ben hiç Muhammed kuşu duymadım ve görmedim. Annen de görmemiş hiç ve duymamış”.
-“Ama ben gördüm bu gün”.
-“Of be İdil”.
-“Baba sana da laf anlatılmıyor hiç”.
-“Neden?”.
-“Bir türlü anlamıyorsun. Ben Muhammed kuşu diyorum. Sen hala Muhabbet kuşu diyorsun. Olur mu hiç?”.
-“Ama sen yanlış anlamışsın. Senin dediğin kuş ancak Muhabbet kuşu olabilir. Muhammed kuşu diye bir kuş türü ben bilmiyorum. Sen tekrar öğretmenine sorup doğrusunu öğren. Olur mu?”.
-“Yaaaaaaaaa. Bana ne işte. Ağlıcam şimdi”.
-“Neden ağlıyorsun prenses?”.
-“Ağlıcam işte”.
-“Bence ağlama”.
-“Ağlıcam işte”.
-“İdil doğrusunu öğrenmeye çalışsana”.
-“Ben doğrusunu öğrendim amaaaaaaaa. Siz inanmıyorsunuz.”.
-“İdil gülerim sana şimdi”.
-“Gülme. Bak konuşmam o zaman baba”.
-“E sende iddia etme. Yanlış öğrendiğini kabul et.”
-“Bana ne işte ben yanlış öğrenmedim”.
-“İdil Muhammed kuşu diye bir kuş yok. Muhabbet kuşu. Öğretmenine de sorabilir ve doğrusunu öğretmeninden de öğrenebilirsin.”.
-“Bana ne işte. Sormayacağım.”.
-“İdil ödevin bitti mi?”
-“Bitti baba. Bu saate ödev mödev mi kalır mış hiç?”.
-“Yaptın mı ödevini?”.
-“Anlamıyomusun baba? Yaptım dedim ya.”.
-“Aferin sana. Uyku saatin gemedimi?”.
-“Hayır. Anne saat kaç?”.
-“Tamam İdil uyku saatine daha var mış”.
-“Satrança var mısın baba?”.
-“Yokum”.
-“Korktun mu yenilmekten?”.
-“Yorgunum”.
-“Korktun korktun”.
-“Kormadım. Sadece yorgunum.”.
-“Yorgun değilsin. Kandırıyorsun. Korktuğunu biliyorum.”.
-“İdil biraz dinlenmeme müsaade et. Ne dersin?”.
-“Tamam baba”.