Müslüm baba

Senin yaptığın müzik arabeskin çok ötesinde bir şeydi.
Hatta senfonik bir tarafı olduğunu çok sonradan anladılar.

Seni dinlerken kendine jilet atan da; başlı başına bir kaybedendi;
Boynuna fular takıp sadece bir kaybeden olduğunu, sonradan farkeden de.
Her ikisi de şarkılarını dinlerken, aynı mağlubiyetin ev sahibiydiler hayat karşısında.

Çünkü ona karşı galip gelmek hiç de kolay bir şey değildi.
Kimi Gülhane’de kan revan bir hale sokarak kendini;
Kimi 5 Ocak tribünlerinde bir kenara bırakıp monşerliğini,

“ Her Şeyde Sen Varsın Unutamadım “ diye feryat ederek eşitliyordu tüm farklılıklarını.
Ve fakat sen bunların hiç birine aldırmıyordun.
O mikrofonu eline aldığın her vakit,
Terzi çıraklığını, kunduracılığını ve bir tanecik anacığını geçiriyordun aklından.
Bir an olsun girmiyordu gözünün önünden kız kardeşin Ezo’nun son nefesi.

Ve her şeye rağmen sen tüm bunları yaşarken;
Biz, Betofıı’nı da Vivaldi’yi de, Monzartı da;
Ve hatta Bolero’yu da dinlemeye devam ediyorduk çaktırmadan.
Fakat hiç birisi olamıyordu, senin olduğun kadar dert ortağımız;
Çünkü sadece ve yalnızca, senin “ Bir İtirazım Var “ deyişinle dile geliyordu,
Kadere ve hayata olan tüm isyanımız.

En çok da neyini sevdim biliyor musun?
Hani iki tane daha vardı ya senin gibi olmaya çalışan.
Bir tanesi ağlak ağlak şarkı söyleyip;
Bir diğeri oynak oynak siyasete bulaşan.
Hiç bir tanesiyle olmadı en küçük bir işin;
Çünkü senin, ateşler içine atılıp yanan,
Camlar üstünde yürüyüp kanayan bir kalbin vardı.

O yüzden “ Baba “ diye anılmak en çok ve sadece sana yakıştı.
Toprağın bol, mekanın Cennet olsun Müslüm Baba....