Mutlu serçe

Ne kadar da benzeriz serçelere. Bir gök gürültüsünde ödümüz kopar. Bir elin gölgesini görsek üzerimize kara bulutlar çöreklendi sanırız.Kanatlarımıza taş dokunmasın yeter ki, yeter ki dokunmasın da. Varsın uçalım kilometrelerce. Korkudan ritmini yitirir yüreğimiz. Yorgun düşeriz bir saçak altında.Bildiği bütün nağmeleri unutur sonra yaşama dair.Şen gülüşler gökkuşağı oluşturmaz yağmur ardından.Korkarız, titreriz..

Yalnız, yapayalnız kalırız.

Bir ayna bulamayız. Dostluk bir aynadır, bakınca kendini dolu dolu yansıtan pırıl pırıl bir ayna..Yüreğimizi gösteren ve karşımızda dostumuzun yüreğini görebildiğimiz tozsuz, buğusuzdur aynadır dostluk.

Ve güvendir dostluk. Elleri vardır yüreklerin.Korkusuzsa bize uzanan ve bizimde korkusuzca el uzatabildiğimiz eller..

Güvendiğimiz eller.

Cömertçe her şeyi sunabildiğimiz.

Yalnızlığımızı, çaresizliğimizi, sevincimizi, umutlarımızı avuçlarına bırakabildiğimiz bir dost elidir dostluk.Sevgi verir..Güç verir yorulmuş canlarımıza.Ne kadar da benzeriz serçelere.Korkmayız yüreğine konmaktan, korkmayız yanında olmaktan.Yaşamak için yem arayan serçeler gibi, yaşamak için dost ararız yüreğimize.

Gönlümüzü doyurabileceğimiz dostlar ararız.

Ne mutlu gönül eline serçe konmuş yüreklere..

Ne mutlu konacak bir gönül eli bulmuş serçelere..

NE MUTLU LİLLO’YA