Pembe çiçek ve benekli böcek

Binlerce renk cümbüşü içinde O da yerini almış ve baharın gelmesiyle merhaba demişti doğaya. Güneşi seviyordu. Sıcacık oluyordu kılcalları… Günışığına bayılıyordu.

Renkleri daha bir ışıltılıydı onunla.Hassas, pembecik bir çiçekti.Rüzgar en masum haliyle dahi selam verse titreyiverirdi içi.Serçeler geçerdi yanından cıvıl cıvıl.Gözlerinin içine bakardı kanatları dokunmasın, uçup gitsinler isterdi.Kırılgan, narin kendi halinde bir güzellikti.Kendi halinde…Pembe çiçek…Pek çok pembe çiçek vardı elbette ama o da kendince renk katmalıydı yaşam tuvaline.Bu yüzden korkardı solmaktan, incitilmekten.Bu yüzden de yalnızdı aslında.Bir yandan da kibirli çiçek diyecekler diye sızlardı içi, için için.

Birkaç kelebek selamlardı bazen.Ama yüreciği ısınmazdı hiç. Öylesine soğuk bir selam verir, kayboluverirlerdi.

Hani insan kimi zaman bir dost elinin varlığını ister ya omzunda..Pembe çiçeğin istediği de öyle bir şeydi.Bir sıcak nefes….Kendisini incitmeden yüreğini anlayabilecek bir minik dokunuş.Yaşamın ağırlığını omuzlarından alacak, kendi minik ama varlığı anlamlı bir dost olmalıydı rengini paylaşabileceği.

Hafif bir ürpertiyle uyandı bir sabah..Dallarından pembe yüzüne doğru ilerleyen pıtır pıtır bir duyarga..Sonra bir ara iki zar kanat yükseliverdi burnunun ucuna..Hoş geldin deyiverdi şaşkınlıkla.Hoş geldin.Kırmızı, üstünde siyah benekleri olan bir candı gelen.Nefes alıyordu, yüreğinin tam üzerinde.Ama canını acıtmıyordu dokunuşları.Hayret etti pembe çiçek..İlk defa korkmuyordu incinmekten.Aksine öylesine güçlü hissetti ki kendini, daha bir ışıldadı sanki renkleri.

Merhaba dedi pembe çiçeğin misafiri..Merhaba…pek ani oldu gelişim ama öyle çok yoruldum ki..Bir gül bahçesine uğradı yolum..ama beceremedim onlarla dostluğu.Çok acıttı dikenleri canımı..Oysa öyle güzel karşılamışlardı ki.Hani insanlar da aldanır ya yüze gülene ...

Öyle aldanıverdim ben de güllere.Duydum ki sen de çok korkarmışsın incitmekten, incinmekten..Bu bahar diyorum sen de kalsam nazlı çiçek.

Pembe çiçek gülümsedi…Pembe pembe oldu yanakları..

Elbette dedi..Elbette hoş geldin, uğur verdin.Bu bahar ve gelecek tüm baharlarda dostumsun benekli böcek..

Gökten elmalar düştü;

incitmeden bir birlerine gülümseyecek, rüzgarda, yağmurda, günışığında birbirlerine destek olacak tüm canların yüreğine.. 25/03/2008