Mutluluk filmi

Ahmet Hakan köşesinde Mutluluk filmi ve Abdullah Oğuz için o denli güzel şeyler yazdı ki, kalkıp filmi görmeye gitmemek ayıp olurdu. Hasretle güzel bir Türk filmi bekliyordum aylardır. Roman ile film arasındaki ilişkiyi de merak ediyordum.

Sorumu baştan sorayım, romandan bu kadar sapmaya yazarlar nasıl izin veriyorlar? Filmin senaryosu çok basit, töreden kaçan iki kişi, kentten kaçan bir profesörün yaşamları bir yerde kesişir. Uzun film yapınca da muhteşem bir mavi yolculuk yaptırma gereği duyulmuş, inanılmaz güzellikleri çekilmiş yurdumun, hem denizde hem karada. O ne güzel ovalar ve vadiler, o ne ilginç bir yer Van’da, ve muhteşem koylar. İki saat onbeş dakika , tansiyonu düşük bir film. Ve Livaneli’nin kitabı değil.

Aynı durum Star TV de Kulin’in romanından aktarıldığı söylenen “geniş zamanlar” adlı dizide de var.

Özgü Namal muhteşem, ve beynelmilel ile başlayan yükselişini sürdürüyor. Nurgül Yeşilçay ve Özgü Namal son dönemin sinemamıza kazandırdığı iki değer. Yeşilçay biraz dikkatli olmalı.

Cemal rolündeki Murat Han’ı ilk kez seyrediyorum, yerine cuk oturmuş.

Talat Bulut da başarılı. Mustafa Avkıran “kınalı kar” dan bu yana zalim ağa rollerinin neredeyse tek adamı oldu. Lale Mansur’un rolü çok kısaydı, ama kendisi pek güzeldi.

Filmin sonu da romanla aynı değil, mutlu son var filmde.

Kente giden Cemal’in ağabeyindeki söylem farklılığına dikkat etmeli, kentlileşme töreyi ortadan kaldıracak.

Filmdeki “töre” vurgusu bir kez daha gösteriyor ki bazı yerlerdeki kadınlar “insan” değiller. Cemal’in bir yerde dediği gibi “kadın kadınlığını, erkek adamlığını bilmeli” ile özetleniyor töre hayatı. Ama kadınlık ne erkeklik ne dendiğinde, avcı toplayıcı ilkel toplumun bir ferdi olmak sorgulanmıyor.

Film için kötü diyemem, ortalama olarak beğendim, uzun olmasa idi , biraz tansiyon yükseltilse idi – ki roman buna müsait- daha iyi olurdu.

Ben bu filme on üzerinden yedi veriyorum. Puanlarımı, senaryo, uzunluk, tansiyonsuzluk nedeni ile kırdım.

Kitaba sadakat Livaneli’nin sorunu.