Mutluluk

Bu kelime bende ‘lüks’ duygular arasında yer alıyor

Nereden mi anladım?

Psikoloğumla sohbet ediyoruz son birkaç aydır ve bana diyor ki; sohbet sırasında yüzlerce cümle kuruyorsun ama içinde asla duygulara yer veren cümleler yok…

Ki bu öfke bile olsa…

Öfkelenmiyorsun, kızmıyorsun bile… Sende her şeyin mantıklı bir açıklaması var. Öyle olması gerektiği için öyle oldu, doğru olan buydu…

Ağlamıyorsun, çok gülmüyorsun… / Aynı tondasın, renklerin net…

Mutluluk, güzel bir duygu… Bu kelimeyi her duyduğumda aklıma şu hikâye gelir; Küçük bir kedi kuyruğunu yakalamaya çalışır. Kuyruğunun peşinde döndükçe, kuyruğu da onunla birlikte döner durur bir türlü yakalayamaz. Anne kedi yanına gelir ve ona ne yaptığını sorar. Yavru kedi annesine şunu söyler; ‘Ben mutluluğun kuyruğumda olduğuna inanıyorum ve eğer onu yakalarsam çok mutlu olacağımı biliyorum’ der. Bunun üzerine anne kedi yavrusuna döner ve büyük bir hayat dersi verir. İşte o cümleler; ‘Bende senin gibi küçük bir kediyken, mutluluğun kuyruğumda olduğunu düşünüyor ve senin gibi peşinde hiç durmadan, bıkıp usanmadan koşuyordum. Ancak bir gün fark ettim ki, ben koştukça o benden kaçıyor. Sonra mutluluğun peşinde koşmamaya karar verdim, yoluma devam edecek, yürüyüp gidecektim. Kararımı uyguladığımda gördüm ki, ben yoluma devem ettiğim sürece mutluluk hep benim arkamdan geldi… Sende öyle yapmalısın…

İşte bende öyle, hep yoluma devam etmeyi tercih ettim. Ama mutluluk arkamdan geldi mi derseniz; geldiği de oldu gelmediği de…