Ne Yapmaya Çalışıyoruz?

GERÇEKTEN YETERLİ MİYİZ?                     

Türkçülük; öyle esaslı bir şuurdur ki; her omuz üzerinde ki baş bu ağırlığı kaldıramaz.Bu sebepten ötürüdür ki milliyetçilik duygusu her kula nasip olmaz. Biz millet olarak bu duyguya yeteri kadar sahibiz zannımca, lakin yeterli değildir. Şimdi diyeceksiniz hem  şuurluyuz hem de yeterli değiliz, nasıl oluyor bu iş?

Şöyle anlatayım:

Dışarı çıktığımız zaman; on insandan dokuzu zaten milliyetçiliği savunma işini bize bırakmaz. Sözde savunma ve sahiplenme   işlevini haddinden fazla yerine getiriyoruz. Ama bu sözleri faaliyete dökmemiz gerektiği zaman; sokakta milliyetçiliği bize bırakmayan insanların sayısı iki elin parmaklarını  geçmiyor.İşte bizim yola çıkış amaçlarımızdan bir tanesi de bu…

Toplumda; ben bilinçliyim, dinimin, milletimin, ırkımın gerektirdiği şekilde yaşıyorum diyen milyonlarca insan var.

Ama bugün ortada ki durum, bunun tam tersi olduğunu maalesef önümüze koymaktadır. Bu bilinci oluşturmak ancak ve ancak kültürle olur. Öncelikli hedefimiz:

Tarihte altı kıtaya hükmetmiş, dünyayı kendi önünde dize getirmiş Yavuz’un, Fatih’in, Kanuni’nin İslam ruhunu, Türk bedenini  kendimize örnek almaktır.

Plevne’nin aslanı Osman Paşa’dan, Bağdat fatihi 4.Murad’dan ve Eğri fatihi 3.Mehmed’den onların kim olduğunu bilmeyen torunlar geliyorsa büyük bir şuur kaybı vardır toplumda.‘Köylü milletin efendisidir.’diyen Mustafa Kemal’den:  

Aman ya! Ne bilecek işte köylü, yobaz diyen bir nesil haline geldik. Ne Atatürk’ ün ne de cihana hükmetmiş Fatih’in,Yavuz’un, Kanuni’nin torunu olamayız biz…

Yazıma kullanmayı çok sevdiğim bir sözle devam etmek istiyorum:                                          Türk titre ve özüne dön. Şu an milletçe ihtiyacımız olan tam da bu. Biz yukarıda bahsettiğim bu kültürü yerine oturtmak için sabırlı olup, yılmadan, usanmadan çaba harcayacağız. Daha sonra bu kültürün meyvelerini toplama vakti gelecektir. Belki biz göremeyeceğiz o kutlu günü ama o gün mutlak gelecektir.

Belki bizleri kimse görmeyecek, hiç kimse tanımayacak, mezarlarımıza ailelerimiz dışında kimse gelmeyecek belki,ama  işte o gün:

Ruhlarımız şad olacaktır.

Bir şeyler düşündürebilmek dileği ile…

Esen kalın…

                                                                                            ALTAY