Neden gönül arıyor?

İki gündür dilime dolandı; güzel bir şarkı.. Zaman zaman dilime dolanan, hatta normalde dinlemeye bile tahammül edemediğim, sevemediğim şarkılar da olur, bunu da niye söylüyorum dediğim. Ancak bu onlar gibi değil, severim hem sözlerini, hem müziğini....

"...O bir hayırsızdı, o bir vefasızdı, neden gönül arıyor.." Çoğunuzun bildiği bu şarkının sözlerini düşünüyorum..

Aşk nasıl bir duygu ki böyle, karşımızdaki bizi ne kadar üzerse üzsün, kırarsa kırsın, aramasın, sormasın, takmasın ve biz hala o kişiyi sevebilelim, aklımızdan çıkaramayalım... İçinde bolca acı çekmeyi de barındıran bir duygu.. Ve acı çekmekten yılmıyoruz, bu acı kalbimize iyi mi geliyor ne? Farkında olmadığımız ya da engelleyemediğimiz bir tutsaklık söz konusu gibi. Buna rağmen, doping almış gibi enerjik, mutlu, kıpır kıpır bir iç dünya...

Elbette aşkın değişik yaşanan tipleri var, her aşk acı barındırmıyor içerisinde. Ancak her şey harika gibi görünse de elde etme isteği, sahiplenme, hayata müdahale, kıskançlık gibi durumlar da oluşabiliyor sonradan ve sonuç yine huzursuzluk ve acı olabiliyor, bir taraf için bile olsa... Ancak her şeye rağmen "aşk güzeldir, aşk yaşanmalıdır" diyebiliyoruz. Çünkü; gerçekten dünya varolduğundan beri yaşanan bu duygunun güzel olmadığı, insana iyi gelmediği söylenemez.

Yaş, ırk, cins, dil, din, yer, zaman vs. ayırt etmiyor aşk.... Plan, proje kabul etmiyor aşk, kendi bildiğini okuyor. Sitem dolu, hüzün dolu pek çok şarkıya söz olabilse de, güzel şey aşk....