Nem

1.

sımsıcak uyanmak isterdim bir gün

yatağın içinden kalkıp pencereden bir deniz görmek

küsmemek kendime üstelik gerçekleştirememişken

hayallerimi

barış yapmak, hayatla etnik bir müzik gibi yaşamak

kızdırmadan dünyayı

kendi gezegenimde mırıldanmak

uyandım

duvarlarımda, içimde, resimlerde, evimde, kentte

nem vardı (?)

savrulurken yaprakları bütün ağaçların

dalgalar yutarken kentleri

önce kentler insanları...

sokaklarını bilmediğim bir aşk da olsa ölüm

sordum: nem vardı?

2.

elimi sürdüm soğuktan ıslanmış pencereye

dışarıda ılıman bir iklim sanki bütün gençler

aslında pencereden dışarı bakan değildim

içeri bakandılar...

elimi çektim pencerenin aydınlığından

nem vardı (?)

kimdiniz siz içeri bakanlar

içlerine bakanlar?

ne gördünüz?

gözün gördüğü mü kötüydü

içindeki karanlık mı yoksa?

siz mi öldürdünüz balinaları?

************

hiç okyanus görmemiş bir ülkenin çocuklarıydık

balina sadece şişman bir lakaptı bizde

japon denizinde kanlar içinde

fabrike edilirken

tüm şişman lakaplar

güvertesinde konserve şirketlerinin isimlerini

gördük kendi denizimizde

kapağını açmak gerekiyordu okyanusun

yıllarca kalırdı yoksa tadı...

/bunu niye mi anlattım

çünkü bu işte de bir nem vardı.../

***************

3.

kırların üstünde

esen rüzgarda

sendeleyen çiçektim

sen de rüzgar..

bahar yeni gelmişti polen kokulu kent düşüme

oysa bahar erken giderdi ve saksıdan bir güzellikti

bütün çiçekler...

sendeleyişimi kentin kaldırımlarında kandırdım

belki alkoldü hepsi belki sigara

üstüne düştüğüm o kentin

güzel göğüne baktım; bulutsal aydınlıklarda

nem kaldı (?)

4.

bir gün temelli gittim "o" kentten

oysa bütün ömrümü bağladığım düştün sen

ama hayattı işte: -gitmem gerekti

hayattı işte!

seçimler yapılır

gözlerde nem kalır

1999-2005

izmir-istanbul