Nereden çıkıyor bu Polat Alemdar'lar

Blog yazılarıma başladığımda kendimden bahsederken inşaat mühendisi olduğumu ve bu alandaki sorunları dile getirmek istediğimi söylemiştim.Ama etrafımızda hergün yaşadığımız o kadar çeşitli sorunlar var ki, insan kayıtsız kalamıyor,bir şeyler söylemek istiyor.

Gün geçmiyor ki medyada bir liseli gençler haberi çıkmasın. Seyreden, duyan herkes ''vah,vah..tüh tüh..ne hallere kaldık '' gibi veciz sözlerle olup biteni şaşkınlıkla izliyor. Acaba kaç ebeveyn bunun tek suçlusunun kendileri olduğunu düşünüyor ? Evet anne ve babalar ,hiç çocuklarınıa kızmayın. Kızmanız, söylenmeniz gereken birileri varsa o da kendinizsiniz.

Aaa,, olurmu canım hiç öyle şey.Siz çocuklarınız için her şeyi yaptınız.Gak dediler aldınız ,guk dediler verdiniz. Hiçbişeyciklerini eksik etmediniz.Hatta bu yüzden kredi kartı borçlarınız tavana vurdu ama bir türlü çocuklarınıza yaranamadınız. Haklısınız kardeş. Ne yapsanız bu çocuklar adam olmaz.Tam sizin duygularınıza tercüman bir paragraf oldu bu değil mi ?

Hayır efendim,hiç haklı falan değilsiniz. Çocuk parayla pulla,cep telefonu almakla, falan marka ayakkabı filan marka kot almakla yetiştirilmez.

Etrafımdaki çocuk isteyen genç çitflere hep soruyorum.Siz çocuk mu istiyorsunuz yoksa bebek mi ? Bu soru çok önemli. Yani karşınıza 18 yaşında bir delikanlı getirseler '' işte sizin çocuğunuz bu, buyrun'' deseler yine bebeğinizi ilk kucağınıza aldığınızda sarıldığınız ''0ğğluummm'' diye sarılırmısınız ? Yolda giderken annesinin kucağında bir bebek görseniz ''ay ne tatlı şeeey'' diye yanağını sıkıverirsiniz.Ama ne kadar güzel olursa olsun 15 yaşında bir çocuğa aynı ilgiyi göstermezsiniz.

Bebek sevmek başka birşey,yaşı ne olursa olsun karşınızda bir birey olduğunu farkedip insan yetiştirmek başka birşey.Sadece bebeğinizin olmasını istiyorsanız, doğurun,3 yaşına kadar sevin sonra yetiştirme yurduna bırakın.Eğer çocuğunuz olsun istiyorsanız doğduğu günden itibaren onun başka bir insan ,bir birey olduğunu kabullenin ve öyle de yetiştirin.

Şunu hiç unutmayılım. Çocuk bütün terbiyesini 0-3 yaşlarında alır. ''Abisi o daha çok küçük ne anlar '' diye her ağladığında her istediğini yaparsanız size söyliyeyim o çocuğun bütün hayatını ,geleceğini mahvedersiniz.0-3 yaş arası çocuğun beyninin en boş ve algılamasının en fazla olduğu zamandır.Ne verirseniz eksiksiz alır.Ona ağlıyarak bir şeyi elde edeceğini öğrettiğinizde 60 yaşına da gelse ağlayarak istemeye devam edecektir.

Anne karnındayken başlıyarak ,3-4 yaşına gelinceye kadar onunla konuşun.Her konuda ve sürekli konuşun. Ben şuna şahit oldum :Çocukların o kadar müthiş bir hafızaları var ki, 1 yaşında iken ona bir kez söylediğiniz bir şeyi aylar sonra hatta 2-3 yaşına geldiğinde size hatırlatıyor. Bunu da nerden öğrendi diye hayretler içinde kalıyorsunuz.

Eve misafir çağırıyoruz. 2 yaşındaki sayın misafirimiz dakikalar içinde evi şavaş alanına çeviriyor. Bu mudur çocuk yetiştirmek ,terbiye vermek ? Tabi ki bu çocuk büyüdüğünde ilkokulu da savaş alanına çevirir liseyi de.Çocuk yetiştirmeyi bilmiyor olabilirsiniz. Peki kardeşim niye öğrenmiyorsunuz ? Niye okumuyorsunuz? Niye bir bilene sormuyorsunuz ? Ondan sonra başlayın şikayete.

Ay bu çocuk kime çekti? Vay bu çocuk niye böyle ahlaksız oldu ? Seni doğurmaz olaydım ?

Doğduğunda onun yetiştirilmesi gereken bir birey olduğunu unutup süs eşyası gibi sevmek, bıcı bıcı yapmak güzeldi ama değil mi ? Çocuk doğduğunda su gibidir.Onu hangi kaba koyarsanız o kabın şeklini alır. Lütfen doğru kabı şeçin.Sonra bir yığın Polat Alemdar yetiştirip milletin başına musallat etmeyin.

Ne yapayım Türkiye'de bizim mesleği ,inşaat işini bilen bilmeyen herkes yapıyor. Doktoru, kasabı, öğretmeni, okuma yazma bilmeyini.Kimse de sen bu işi yapmaya yetkilimisin diye sormuyor. Ben de biraz psikologluk yapayım dedim.Ama eminim bana sorarlar sen bu işi yapmaya yetkilimisin diye......