O gelmiş de ben farketmemişim....

O geldi......

O'nun gelişi bir farklı oluyor nedense, diğerlerine hiç benzemiyor... Diğerleri hep hüznü, üzüntüyü, sıkıntıyı getiriyor... Bu öyle değil, çok farklı duygular yaşatıyor insana... Geldiği her yeri bereketiyle, güzelliğiyle, neşesiyle dolduruyor...

O gelen kim diye merak ettiniz değil mi?.... Bahar dı gelen... Hem de İLKBAHAR..... Gelişiyle gri donuk ve sıkıntılı havalardan kurtaran, her yok oluştan sonra dirilişi bize anlatırcasına bıkmadan usanmadan tekrar tekrar gelen bahar....

Bende ki kıpır kıpırlık, neşe, sevinç onun gelmesinin bir yansımasıydı...Tıpkı benim gibi, mutlu ve sevinçli görünüyor.... O da pırıl pırıl ve çoşkuyla her yere mutluluk ve sevinç getiriyor...Coştukca coşuyor, yeşerdikçe yeşeriyor, tıpkı mısır patlağı gibi pıtır pıtır tomurcuklarını nerelerden fışkırtacağını şaşırıyor...Gökyüzünün gözyaşları da onu şımarttıkça şımartıp daha da bir güzelleşmesine yardım ediyor...

Sonbaharla birlikte yaprakların ağaçları terkediş serüveni başlıyor ve kışın ortasında kupkuru, bomboş yapayalnız kalakalıyorlar...Sanki bir daha hiç yeşermeyeceklermiş gibi...Fakat sihirli bir değnek gibi baharın gelmesiyle ölüm sessizliğine bürünen doğa, tekrar canlanmaya başlıyor...Ve insanların ruh halide doğayla birlikte canlanıyor...

Neydi beni bu kadar etkileyen biliyormusunuz?...

Baharın gelmesini bu kadar farkettiren neydi biliyormusunuz?..

Bahçemiz de dolaşırken incir ağacının dalları neredeyse gözüme girecekti....Uzaktan baktığımda kupkuru çırılçıplak bir ağaç gibi görünen incir, o gözüme gözüme sokmaya çalıştığı dalın ucundaki yeşermiş pıtırcığı görmem için yapıyordu sanki...

Gördüğümde ise, doğanın yeniden canlanışını daha bir içten farkettim, hatırladım...Sizlerde dikkat edin bakın, bir incir ağacının dallarına, sadece dallarının en ucunda pıtırcık şeklinde yeşermiş..Gün gün dün o ürkütücü görüntüsünü değiştirip yemyeşil bir örtüye büründürecek...

Sadece incir ağacımı, her yer , her yer yemyeşil ve pırıl pırıl.......Huzur ve dinginlik veren örtüsünü sermiş ulaşabildiği heryere..Ve üzerlerine serpiştirmiş alabildiğince diğer başka güzelliklerini...En sevdiğim şey çimenler üzerinde yalınayak yürümek ve uzanıp gökyüzünü seyretmek..Müsait bulduğum böyle ortamların tadını çıkartıyorum huzur veriyor çünkü.....

Yani kısacası ''O'' gelmiş de ben neredeyse farketmeyecekmişim....Şimdi tüm bu güzelliklere daha bir içten daha bir huzurla ve belki ileride bunları bulamaycağız korkusuyla bakıyorum ve seviyorum..

Küresel ısınmanın sonuçlarının ürkütücülüğünü bilen, her kişiye biryerlere bir fidan dikmesini öneriyorum...Bence kalıcı olan o olacaktır...