Odam bahar kokuyor

Aklım karışık... en az kalbim kadar; hatta adımlarımda onlara eşlik ediyor bu aralar.Hemde metrodan inmem gereken durağı kaçırmamak adına, içimden o istasyonun adını kendi kendime tekrar edecek kadar...

Bırakırsam, belki bir çırpıda kanatlanıp uçacak...
Tutsam mı?... Bilmiyorum ki o zaman ne olacak?...

Yada toprakla örtülü kalması için direndiklerim daha ne kadar, kime ve ne için saklanacak?...

Ya kolayca bozdurulup harcanmayacak kadar ender ve naifse o sandıklarda bohçalara sarıpta belki de bir daha kullanılmamak üzere bir kenara kaldırdıklarınız?

Ya gün ışığı ile temas etmeye aşina olmadığından güneşin ısısına dayanamaz da, bir çırpıda solarsa bu sakladıklarınız? Bakalım o zaman bir defa daha katlanabilecek mi buna, hala ara ara da olsa kanayan o sol yanınız?

"Söylesene" dedim aynaya bakan küçük kıza...
Döndü öyle bir baktı ki yüzüme... gözlerinde ki o bildik ışığı uzunca bir aradan sonra orada tekrar gördüğümü de anlayarak, sonra da utandı azıcık...

Lafı mı değiştirmek içindi, bilemedim önceleri; "ama bahar geldi" dedi bana ...
Ve masumca başını öne eğipte şirin şirin gülümsedi...

Ve ardından bana yaklaşan baharın ilk sümbüllerinden bir demeti uzatıp, hediye etti...

Şimdi o mor sümbüller, yanıbaşımda ...
Odam bahar kokuyor şu anda...

Sevgi ve ışıkla

Ayna

22.02.07