Ödeştik sevgili !

Penceremin başında oturmuş seni düşünüyorum yine işte, sebepsiz özlemlerde gözlerim... Senin giderken sakat bıraktığın yüreğimin tutsaklığın da yaşam denen kasırganın içinde ayakta durmaya çalışıyorum, ne kadar becerebiliyorsam... Hep gülümsemelere saklıyorum içimdeki sensizlikte boğulan beni, senin için de kolay olmadı biliyorum şimdi sende kederlerdesin bin pişmansın dönmek istiyorsun, ama söyle hangi bahanen avutur beni, hangi özrün tamir eder sakat kalmış yüreğimi, sensizlikle doldurduğun gecelerimi hangi pişmanlığın değiştirir.. Geç çook geç!!.. Sen giderken beni sensizliğe mahkum etmedin sadece, kendinide bensizliğe mahkum ettin bilmeden...
Alışacaksın çaresiz.. Benim alıştıklarıma sende, sensizlik neymiş öğreneceksin bensizlikle kavrulurken bedenin, gecelere sığdıramadığın kabuslarla uyanacaksın her sabaha benim ismim dudakların da, ÜZÜLME! Alışacaksın sende, kanın damarlarından taşacak sana sarılmalarımı anımsadığında, şişelere sarılacak unutana kadar içeceksin biliyorum, sanmaki sarhoşluk unutturacak beni sana, her kadehte daha çok çörekleneceğim yüreğine, ama sen sen alışacaksın, hasret türküleri dinleyeceksin günlerce, her aşk şarkılarında tazelenecek benden kalan hatıraların, sonra yeterrrrrr! diye inleyeceksin içine sancılar bastığında iki büklüm yatağında kıvrılırken Gell! GELL!! artık diye, çağıran sesin yankılanacak odanın boş duvarlarında, ama sesini sadece sen duyacaksın, bİr zamanlardı diyeceksin, bir sen vardın diyeceksin, içimde ta derinler de diyeceksin, ALIŞACAKSIN benim sensizliğe alıştığım gibi alışacaksın.. YALANNNNN! diyeceksin biliyorum, SENDE BENİ KANDIRMIŞTIN giderken!... ALACAĞIM kalmıştı...
ÖDEŞTİK SEVGİLİM, artık sende biliyorsun BENİM SENSİZLİĞİMİN ACISINI, BENSİZLİĞİNLE... ÜZGÜNÜM!!!!!!.... çok GEÇ...