Öfff yaaaaaa!!!!

Hissizliğe kapıldım. Bilmem başkalarının da başına gelir mi bu durum. Öyle çok canım yanıyordu ki herşeye. Hüzün dolu bir gazete haberine, sokaktaki  insana, hayvancıklara en kötüsü aileme. Korkunç bir üzülme durumu sonraları acıma gibi işte. İşte o zaman duracaksın dedim kendime. Duygularıma amatörce yön değiştirmeye çalıştım. Olan oldu herşey hallaç pamuğu. Güler misin ağlar mısın bana hitafen söylenmiş cümledir bilesiniz. Off bir umursuzluk hissizlik rahatlık; hadsizce kendime herkese herşeye kıkırdar oldum. Bir zaman bu şekilde orgazma uğramış duygularımla laçka laçka hissizleştim, mayıştım. Aslen güzeldi yahu kasıntı benden bin kat hemde...

Yine bir yakinim(böyle demeyi seviyorum) çirkin tırnağını batırıverdi mavi tonundaki yalandan yaşamımın içine. Eyyytt.. Uyan bakalım sana bu kadar rahatlık huzur fazla. İyiydim böyle dememe fırsat vermeden sar baştan. Gazetelere kahrol, televizyona kahrol, iyi ol karşılık bulama kahrol, kötü ol vicdan azabından geber kahrol kahrol kahrolası huzur nerelerdesin yahu.

insanlar azıcık hisli olun, yanınızdakine bulaşmayın, zavallım sokak köpeklerine bulaşmayın, doğanın her köşesine beton yığınları kondurmayın, paranızla şımarıp beni çileden çıkarmayın ki ben de Allah’ın emrettiği gibi sizi sevebileyim. Belki o zaman huzur için saçma duygularla tanışmak mecburiyetinde kalmayacağımdır. Offf darlık anı....