Öğretmenler günü kutlu olmasın...

İyice tembelleşmişim. Yazıyı hangi kategoride yayımlayacağımı şu satırları kaleme aldığım anda bile bilmiyorum. Dün öğretmenler günüydü. Çok düşündüm bir şeyler yazmayı, bu mesleği paylaşmaktan onur duyduğum (çoğunluğuyla) kişilerin gününü kutlamayı, iyi dileklerde bulunmayı. Dile kolay, tam 25 yılı devirmişim bu meslekte.

Bu 25 senenin uzun bir kısmını üniformasını giymekten her zaman şeref duyduğum Deniz Kuvvetlerinde geçirmek benim için ayrı bir kıvanç, şeref. İşte bu duygu ve düşüncelerden hareket ederek günümüzü kutlamak istemiştim dün, ama içimden gelmedi. Peki neden?

Düşündüm şöyle tüm yapılanları, söylenenleri:

Devletin şefkatli kollarında çalışan öğretmenlerin 1500 Lira maaş aldıklarını,

Kemalist olan, aydın Türkiye için çalışan öğretmenlerin neler yaşadıklarını, hak arayan öğretmenin, öğrencinin, askerin nasıl perişan edildiklerini,

türbanın ilkokullara girmesini,

KPSS vb. sınavlarda yıllardır nasıl bir düzen kurulduğunu, nedense hep belli yerlere yakın kişilerin nasıl yüksek puanlar aldıklarını,

Pazartesi ve Cuma günleri okunan şanlı marşımıza bekçilik gözüyle bakanları, andımıza ne gerek var diyenleri, üstelik bunların bir kısmı öğretmenmiş!!,

artık işin gerçek anlamıyla bir komplo olduğu aşikar olan sözde bir davayla insanların nasıl yıpratıldıklarını,

içte başka, dışta başka konuşan devlet büyüklerini, vize zaferleri diye bazı küçük ülkelerle yapılan anlaşmaları başarı gibi önümüze koyanları ama iş Avrupa ve Dünyanın büyük ve zengin ülkelerine gelince, vize kapılarında Türklerin nasıl süründüklerini,

dinin nasıl ticari bir sektör haline geldiğini,

trafik kazalarını,

Avrupa'da Türk olmanın türbanla özdeşleştiğini,

sözde aydınların nasıl ülkeyi sattıklarını,

badem bıyıklı olmanın, elinde tespih sallamanın, işi gücü bırakıp namaza gitmenin devlette yükselmenin nasıl baş şart haline geldiğini,

yağcılığın hem devlette hem de özel sektörde öneminden hiç bir şey kaybetmediğini,

zenginiyle, fakiriyle avam olmayı,

bizi nasıl yavaş yavaş bölünmeye alıştırdıklarını,

islam devleti haline gelmemiz için son adımların nasıl atıldığını.

Düşündüm ve dedim ki, öğretmenler bu ülkeye hiç bir şey katmamış, hani gelecek yeni nesil bizim eserimiz olacaktı ya. İşte eserimiz. Kutlayacak bir öğretmenler günü ben bulamadım, ya siz.....................

NOT: Son anda blog kategorisinde yayımlamaya karar verdim, gerçi güncel, siyaset, eğitim, özel günler gibi kategorilere de uygun gibi. Editörler son kararı versin dedim. Gerçi blog kategorisinde yazılan hangi yazının blog kategorisine uygun olduğunu burada geçirdiğim dört koca senede bir türlü anlayamadım. Hayırlısı artık...