Okuyan insan

HAMAL

Adam devamlı titrek ellerini ovuşturuyor, arada bir de ellerine hohluyordu. Tek katlı bahçe içinde bir evdi.. Çivit mavisi boyası yeni, etrafındaki ağaçların altı temiz, mevsimlik çiçeklerin bakımı yapılmış kışa hazırlanmışlardı. Evin yanındaki üstü kapalı bir girintiye düzgün olarak kesilmiş odunlar dizilmişti. Bahçeden ağaç, toprak, odun kokusu yayılıyordu. Evin içi ise adamın yaşadığı oda dışında tıklım tıklım karton, kâğıt, plastik şişeler, alüminyum kola, fanta, bira kutuları ile dolu idi. Ev rutubetli gazete yığınları ve mürekkep kokusu ile yıkanıyordu. Odanın içi aydınlıktı. İnce bir tülden sabahın güneşi kızıl ışıklarını saçıyordu. Yaşlı adam arada birde hafif öksürüyor sonrada iç çekiyordu. Ortalıkta yanan bir soba ya da ısı yayan herhangi bir şey görememiştim. Uzandığı yatağında başının altında temiz bir yastık, üzerinde sabun kokulu birkaç battaniye vardı. Duyulur duyulmaz bir ses ile “Hoş geldin yavrum” “Gel yanıma otur” Klasik işlemeli bir sandalye yatağın yanı başında duruyordu. Oturdum. “Oğlum belki üşüyeceksin istersen dizlerine şuradan bir battaniye al” “Kitaptan en az 30-40 sayfa okumanı istiyorum. Sonrada sana yazdıracaklarımı yazacaksın.” “Ben yıllardır eşeğimle hamallık yaparak geçimimi sağladım ve şehrin sokaklarında gezinirken çöpe atılan gazete, dergi, kitapları topladım.” “Bugün bana Rimbaud’dan şiirler oku” “İyi para kazanıyordum. Hanım ölünce çocuklarım küçüktü, onları devlet yetiştirme yurtlarına verdim” “Devlet onlara benden iyi bakar okutur iş verir aş verir velhasıl karınları tok sırtları pek olur dedim.” “Ya okumazda benim gibi hamal olmaya kalkışırlarsa dedim” “Hamallıktan para kazanılıyor ama insana yavan bakıyorlar sanki bizde para, soy, sop yokmuş gibi davranıyorlar.” “Biz parayı zor kazanıyoruz bazı günler dizlerimde derman kalmazdı.” “Evde hanımın yanında taşıdığım un çuvalları gibi yatardım” “Bazı günlerde Pazar alışverişi yapan zenginlerin pazardan aldıklarını taşır daha çok para kazanırdım.” “Şimdi; bu kadar zor kazanılan para nasıl her canının istediğini alarak yada olur olmaz kadınların işe yaramaz çul çaput süslerine harcanır ki” “Olur, mu canım şıpır şıpır terliyorum kazanırken harcarken de en az kazanırken ki gibi zor olmalı harcamak.” “Değil mi ama şimdi üşümeyeyim diye güzelim odunları at sobaya çıtır çıtır yansın” “Yazık değil mi odunlara bir ağaç kaç yılda yetişiyor? Sen ne yapıyorsun beş dakika ısınacağım diye elli yıllık emeği yakıyorsun.” “Başını ağrıttım yavrum, hadi okumaya başla. Birazdan güneş döner, ışığımız azalır okumakta zorlanırsın. Lambayı yakmak zorunda kalmayalım.” “Jean Nicolas Artur Rimbaud 20 Ekim 1854 Fransa’nın kuzeyinde Ardenler bölgesinde bir kasabada doğmuş. Biliyor musun görmek isterdim doğduğu yeri” “Atamın öldüğü günde de genç yaşında ölmüş.10 Kasım 1891” “Mesleği şairmiş, benim de hamallık.” “Onunda üstü başı yırtık, ayakkabıları delikmiş.” “Sembolizmin en büyük temsilcilerinden, yani insan aklını özgürleştirenlerden.” “Ama aynı zamanda bir köle tüccarı.” “O da benim gibi parayı kölesi yapanlardan.” Sustu ben de kitabın ilk şiirini yüksek sele okumaya başladım. Gözlerini yumdu, yüzünde belli belirsiz bir tebessüm belirdi. Şiir bitmişti. Gözlerini açmadan mırıldanmaya başladı. Çeneni avuçlarının içine alıp, Duvara dalıp kalma!. Çeneni avuçlarının içine alma!.. Kalk! Pencereye gel! Bak! Dışarıda gece bir cenup denizi gibi güzel, Çarpıyor pencerene dalgaları… Gel! Dinle havaları; Havalar seslerin yoludur; Havalar seslerle doludur: Toprağın suyun yıldızların ve bizim seslerimizle… Pencereye gel! Havaları dinle bir: Sesimiz yanındadır, Sesimiz seninledir. “Yurdumun sevdalısı sürgün beynelmilel şairi söylemiş bunu da” “Ne güzel söylemiş ne çok şey söylemiş” Şair dediğin bizimle olmalı bizden biri olmalı” “Değil mi? yavrum” “Hadi bir şiir daha oku karanlık olmadan bitirelim” 21.11.2009 Öveçler 10.30 Ş.Dertli