Ölüm bir gerçek (Halil Eğriboyun yazdı)

SABAHAT ABLACIĞIM (AYKIN) IŞIKLAR İÇİNDE YAT...ve  MEHMET ALİ EREN HOCAM.

3 Kasım 2012 Cumartesi

Ölüm işte aniden geliveren yaşam kadar gerçek, ancak ölüm sonsuz. Sevgili Sabahat ablayı tanıdğım o günlerden duyguları, düşünceleri, gülüşleri ile bugüne dek gelen yaşam örgüleri seni seviyorum, ışıklar içinde yat sevgili Sabahat ablacığım.

Folklorik ve siyasi kültürel olguları içinde geçen bir sıcak merhabaya ve gönüle koşan sosyal yaşamın içindeki  MEHMET ALİ EREN hocam  yanıbaşımızdan ayrıldı yaşama veda ettiler belki ama, içimizden ayrılmadılar.

Gazeteci- Yazar  sevgili dost Halil Eğriboyun ÖLÜM BİR GERÇEK  yazısında Muğla'nın iki temiz ve değer can insanını dile getirmiş, yayımlıyorum.

ÖLÜM BİR GERÇEK…

19 Kasım 2012 Pazartesi, 18:20 · tarihinde Halil Eğriboyun tarafından YAZILDI.
 
İlkyazı…

Merhaba’dır…

Bu bizde bir adettir…

Ben de âdeti yerin getirdim…

Ve…

Bir süre önce sizlere ilkyazımda Merhaba dedim.

Sonra…

Gündemin tam ortasında…

Yazı yazmadığım süreçte kimler aramızdan ayrılmıştı?

Muğla’nın hangi değerlerini kaybetmiştik?

Bunları bir kenara bıraktım…

Büyük Şehir mi? Bütün şehir mi?

Gibi Muğla gündemini yazmaya başladım…

Bugün kararlıyım…

Aramızdan ayrılan iki değeri yazmaya çalışacağım…

Tabi ki…

Yazabildiğim ölçüde…

xxx

Çok değil…

Bir bucuk ay önce…

Folklor araştırmacısı,

Eğitimci, siyaset adamı,

M. Ali Eren aramızdan ayrıldı…

Daha bir ay olmadı…

İnsan hakları savunucusu…

Hukukçu…

Güzel insan…

Av. Sabahat Aykın…

Ailesini, dostlarını ve avukat camiasını üzüntüye boğdu…

Bu iki değerli insanın ardından yazı yazmak gerçekten çok zor…

Parmaklar klavyenin tuşlarına gitmiyor.

Ancak…

Yaşamda tek gerçek var…

Oda…

Ölüm…

İşte…

Sadece bu gerçeğe inanamıyor insan…

xxx

Sanki…

M. Ali Hocam öğretmen evi çay bahçesine gelecek…

Oturup sohbet edeceğiz, çay içeceğiz.

Karabağlar Yaylası’nı konuşacağız.

Bana göç çiçeğini anlatacak…

Öğretmen evi Çay Bahçesi’de…

Yolunu gözlerim…

Ha şimdi gelecek diye…

Ancak…

Ne gelen var ne giden…

Demek ki…

İnanmasak da ölüm bir gerçek…

xxx

Benim öğretmenimdir M. Ali Eren…

O...

Hem gerçek bir öğretmendi…

Hem de sağlam bir dosttu…

Okul yıllarında başlayan dostluğumuz hiç eksilmedi…

Sadece öğretmen mi?

Hayır…

Öğretmenliğinin yanı sıra…

Folklor araştırmacısı...

Öyküleriyle Muğla Türküleri…

Adı altındaki kitabın yazarı…

Dostlarınla karşılaştığı an…

Nasılsın değil…

—İyisin değil mi?

Muğla şivesiyle…

“eyisin demi?”

Derdi…

Bunu derken…

Karşısındakini mutlu ve sağlıklı görmek isterdi…

İşte bu nedenle…

Hocam…

Temiz bir yürekti…

Birkaç dakika içinde…

Elimizden uçup gitti…

İşte…

Ölümü bu kadar kolay…

Sevgili hocam…

Sadece ailesini öksüz bırakmadı…

Bizleri de…

Her şeyden önce…

Muğla folklorunun boynunu büktü…

Folkloru öksüz bıraktı…

Işıklar içinde yat sevgili hocam…

xxx

Muğla’nın değerleri birer birer aramızdan ayrılıyor…

Yirmi gün önce…

Av. Sabahat Aykın…

Bize sormadan göç etti bu dünyadan…

Yakalandığı illet hastalık, aramızdan ayırdı.

Onu çeyrek asır öncesi tanıdım…

Muğla Adliyesi koridorunda…

İki genç bayan avukat…

Av. Sabahat Aykın ile Ayla Kara…

Onlar mesleğinde yeni…

Ben ise…

Çaylak bir gazeteci…

xxx

O dönem…

Her duruşmayı izlerdik…

Onlar avukat olarak…

Ben de gazeteci…

Bazen karşı karşıya gelirdik…

Yine…

Onlar…

Avukat…

Ben…

Gazeteci…

Xxx

O yıllarda herkesi ekrana kitleyen Dallas dizisi Moda…

Bu modaya ben de uydum…

Adliye’de sevgili Sabahat ile gerçek dost Ayla’nın güzel fotoğraflarını çektim…

Dallas dizisindeki Charlie'nin Melekleri’nden esinlendim…

Ve…

Adliye’nin Melekleri başlığında…

Haber yazdım…

Haberimi yaşamı boyunca tekzip etmedi…

O…

Mesleğinin Meleği…

O…

Hukukun Meleği…

O…

İnsan Haklarının meleği

Şimdi aramızda değil…

İnanmasak da…

Aramızdan ayrıldı…

Gerçek Melek oldu…

Uçtu… Gitti…

Rahat uyu…

İçimdeki…

Gerçek bir melek…