Ölüm

Yürek taşıyordu, herkesden habersiz,
Bir biçimsiz beden içinde.
Ruhu ayrı yerdeydi.
Belki, özgürlükler ülkesi, kimsesizler şehrinde.
Kandan midesi bulanırdı, belki de görenlerin,
Bedeninde kan izi yoktu ruhu gibi,
Ellerinde kelepçeyle gitmedi ölümün kucağına.
Ama; yüreğindeki kelepçe hep vardı nefes alırken de.
Çünkü; hiç kimse neden öldüğünü bilmiyordu.
Yanında cellatta yoktu, gerek duymamıştı bunada.
Son istediği yoktu şu kocaman dünyada.
Tek isteği vardı; sıcak vucüdunun bir an önce soğuması...