Omzundan indir yüreğine öfkeyi

Omzundan İndir Yüreğine Öfkeyi

Çağlayarak alanlarda karışıyor insanlığın özü, sözüne.

O gün geldiğine göğsümü yakan bu sızıyı

Dolduracağım emperyalizmin ağzına kan revan içinde.

Şimdi şakaklarıma düşen kırağılar üşütür ellerimi
Nefesime uzat nefesini ki__

__omuzdaşından indirsin yüreğine öfkeyi.
Haydi uzat boynunu sonbahar rüzgârlarına, okşasın içindeki isyanı..

Vakit hayli geçkin, tam başımın üstünde ıslık çalıyor bir baykuş.
Ansızın çığlığı geceyi yırtılıyor / dudaklarının orta yerinde isyan.

Tanımadığım sesler vuruyor belleğime balyoz gibi, / ürperiyorum...

Belki de kendi sesimdi, / uçuruma düştüğü an, parçalanan,

Mum alevlerinin en ateşli dansında firari duygular

Yarım kalmış bir türküyü tamamlamaya hazırlanmakta gece
Denizlere karışan dingin ırmaklarda _____

____serinliyor emekçinin pembe duyguları.

Ki mavi sularda hesapsız sevişen / bahar rüzgârları içimden geçen,

Çok uzaklardan en güzel şarkılarıyla sesleniyor kardeşim.

İndim maden ocağına

Kara elmas diyarına

Yeryüzü sıcak olsun diye dost..

Bir kar tanesinin eriyişinden var ediyorum / alanlara dökülen insan selini.
Ki korkuyorlar kasalarını vatan sayanlar

Yokluğun varlığı alt edişinin korkularıyla­­__

_____ salıyorlar üzerimize öfkeyi, kurşun, kurşun bir mayıslarda,

Makine millerindeki pervanenin, ölüme kanatlanışında

Bir ipek böceğinin kozadan çıkışı misali uyanıyor ezilenler

Şimdi gül kokan emekçi ellerimizde___

____ kızıl bir sevda balyozlaşır yoksul mayıs günlerine,

Gün olur sağ kalır da o günleri görürsem eğer

Dilimde fazla söz olmayacak / ay ışığı serince inerken sulara

Nefesime omuz başımdan yükselecek ilkbahar rüzgârları misali
Ve seni o gün bulacağım dağlarında yurdumun, ey özgürlük..

Abdullah Oral