Önemsemek mi ? Kutlamak mı?

Neredeyse her günün bir adı bir anlamı var. Bazılarını çok seviyorum ULUSAL EGEMENLİK VE ÇOCUK BAYRAMI, 19 MAYIS ATATÜRK’Ü ANMA VE GENÇLİK VE SPOR BAYRAMI GİBİ 29 EKİM CUMHURİYET BAYRAMI, 1 MAYIS BAHAR BAYRAMI, DÜNYA BARIŞ GÜNÜ, ANNELER GÜNÜ, KADINLAR GÜNÜ, BABALAR GÜNÜ, ÇOCUK HAKLARI GÜNÜ, İNSAN HAKLARI GÜNÜ, HAYVAN HAKLARI GÜNÜ, SU GÜNÜ, TOPRAK GÜNÜ, BU GÜN İSE “UNESCO'nun bireylerin temel eğitim hakkından yararlanmalarına vurgu yapmak üzere ilan ettiği 8 Eylül Dünya Okuma-Yazma Günü” 

Bu sıralama neredeyse yılın her gününü kapsayabiliyor. Fakat bu günlerin hepsini önemsemek mi? kutlamak mı? gerekiyor ayıramıyorum. Tabi ki gururla kutlamayı arzu ettiklerimiz var. Unutturulmaya çabalananlarvar hatta, ben ise bazı özel günler için   zaman keşke böyle bir gün olmasaydı diyorum. Zira onarılması gereken bir yara var ki; onarılacak günü de belirleniyor. O belirlenen günü de yaraya yapılacak operasyon günü olarak düşünüyor üzülüyorum, keşke diyorum ne yaralarımız ne ameliyatlık hastalarımız olmasa diyorum. Okuma-yazma günü de bunlar arasında işte, yirmibirnci yüzyılda hala en önemlilerinden biri olma durumunu koruyor. Okuma-yazma bilmeyen bir ana-babanın evladı olarak çok da acıtıyor canımı, çocuk yaşımda önemini kavrayamadığım bu eşsiz eylemin asıl önemini erişkin yaşlarımda babamla beraber bulunduğum bir işlem sırasında anlayabildim. İmza bırakması gerektiğinde, memurun alabileceği parmak izi için uzattığı boyayı “hayır ben imzamı atarım!” diye gururla geri çevirdikten sonra özene bezene (MUSTAFA) adının baş harfi olan “M” harfini yazıp üzerini çiziktirdiğinde kavrayabildim. Başını nasıl dik tuttuğunu, parlayan gözlerle dönüp “kızım okuyor … sınıfta” dediğini gördüğümde karar verdim. Ve o gün bu gündür ben de benzer şekilde kullandım imzamı, diliyorum en yakın gelecekte okuma-yazma bilmeyen tek insan kalmasın, diliyorum her ana-baba arzu ettiği şekilde bakıp büyütebileceği çocuklara sahip olsun. O çocukların kişilikleriyle övünüp, başarılarıyla sevinsin. Her şeyden önce O çocukların tümü çok hem de çok sevilsin ki; dünyaya sevgi tohumlarını gülen yüzleri, çınlayan kahkahalarıyla ekebilsinler. Tebrikler AÇEV,  teşekkürler  kurucu, yöneticileri, emek veren herkes 

8 Eylül Dünya Okuma Yazma Günü

AÇEV, UNESCO’nun “King Sejong Okuma Yazma” ödülünü kazandı. AÇEV, UNESCO tarafından her yıl iki kuruma verilmek üzere dağıtılan “King Sejong Okuma Yazma” ödülünü; “Kadın Destek ve İşlevsel Yetişkin Okuryazarlığı Programı (İYOP)” kapsamında kadınlara yönelik geliştirdiği eğitim içerikleriyle, okuma yazma becerisinin yanı sıra, öz güven, bağımsızlık, ailede ve toplumda karar verme süreçlerinde yer alma gibi kadınlara kazandırdığı yetkinlikler ile kazandı.  

AÇEV Hakkında: 1982-1986 yılları arasında Boğaziçi Üniversitesi'nde okul öncesi çocukların eğitim durumlarıyla ilgili olarak Prof. Dr. Sevda Bekman, Prof. Dr. Çiğdem Kağıtçıbaşı ve Prof. Dr. Diane Sunar tarafından yürütülen bir araştırma projesi Türkiye'de bu konudaki çalışmaların çok yetersiz olduğunu, birçok çocuğun erken çocukluk döneminde eğitim alamadığını göstermiştir. Bu ihtiyacı karşılamak üzere araştırmayı yürüten akademisyenler tarafından alternatif bir ev merkezli okul öncesi eğitim programı olan Anne Çocuk Eğitim Programı (AÇEP) geliştirilmiş ve uygulanmaya başlamıştır. Bir süre proje halinde yürütülen çalışmalar Vakfın Yönetim Kurulu Başkanı Ayşen Özyeğin'in de katılımıyla kurumsal bir yapıya kavuşturulmuş ve 1993 yılında Anne Çocuk Eğitim Vakfı (AÇEV) kurulmuştur. Anne Çocuk Eğitim Vakfı (AÇEV) erken çocukluk ve yetişkin eğitim programları ile faaliyet gösteren bir sivil toplum kuruluşudur. Hedef kitlesindeki ihtiyacı araştırmalarla saptayıp bu ihtiyaca cevap verecek programları geliştirmekte, bunları işbirlikleri ile uygulamakta ve uygulamaları değerlendirmektedir. Bu değerlendirmeler hem programların etkinliğini araştırmak hem de elde edilen bulgularla programları amaca daha uygun bir biçime getirmek için kullanılmaktadır. Programların hedef kitlesi; sosyal ve ekonomik koşullardan ötürü gelişimleri desteklenemeyen ortamlarda yaşayan çocuklar, anne-babalar ve okuma yazma bilmeyen yetişkinlerdir.

Basın bülteni  

Acev.org sitesinden alıntı.