Öyle bir gaza geldik ki

Toplum olarak tüm dünya öyle bir gaza getirildik ki tek düşüncemiz sağlığımız oldu.

Yiyeceklerimizi,

İçeceklerimizi,

Giyeceklerimizi,

Yakacaklarımızı,

Aydınlanma araçlarımızı,

Yapı malzemelerimizi,

Kâğıt, kalemlerimizi,

Kısaca, kullandığımız araç ve gereçleri seçerken, elimizi uzattığımızda endişelenir olduk.

Hatta yatıp-kalkmamız, oturup-yürümemiz, sevişip-dinlenmemiz bile birilerinin planlamasıyla endişe içerisinde yapılır oldu.

Endişe, huzursuzluk doğurdu.

Toplumu sağlığı yönünde aydınlatmada başı medya çekti. Arkasından eczaneler, aktarlar, hatta köy pazarındaki satıcılar onu takip etti.

Bu konuda televizyon program ve reklamlarına, eczane, market vitrinlerine, köylü pazarındaki malların üzerindeki aydınlatıcı el yazması A-4 kağıtlara ve köylü satıcının ağzına bakmanız yeterli.

Endişe huzursuzluğu doğurunca ruh sağlığımız bozuldu.

Her sohbetin bir yerinde parantez açılıp, birbirimize sağlık bilgilerimizi aktarır olduk.

Kendimizin ve çocuklarımızın sağlığı üzerine bu kadar kafa yorup, endişelenirken çocuklarımızın sağlıklı bir bedene sahip olmasını amaçladık ama onların eğitimini düşünmez olduk.

Oysa binlerce personelini beslediğimiz bir Sağlık Bakanlığımız var.

Vatandaşa sunulan her türlü malın kontrolünü onun yapması ve zararlıların men edilmesi gerekir.

Tanıdığım bazı devletler, ithal edilen bir malı daha gümrükte iken kontrol edip, 'sokulur-sokulmaz' diyor. Nitekim Almanya, Belçika, Fransa, Hollanda Türk bal üreticilerinden sadece üç firmanın ülkelerine mallarının girmesine izin veriyor. İzin vermediği firmaların bizim marketlerimiz vitrininde yer alması, "Türkün midesi her şeyi kaldırır, " anlayışından mı kaynaklanıyor ki? Pekmez fiyatlarının bazı bal markalarının fiyatını ikiye-üçe katlıyor olması anlaşılır gibi değil.

Gördünüz; 'sağlımız hakkında bu kadar endişelenmemizin doğru olmadığını' vurgulamaya çalıştığım yazımda bile endişemi dile getirdim. Demek ki gerçekten ruh sağlığımızı bozdular.

Çaresiz hastalıklara duçar olmamanız dileğiyle…