Oyun bitti Cancağızım! Evli evine, köylü köyüne, şehirli şehrine

Dünya, ne gerçeğinde sanıldığı kadar büyük, ne de uluslararası ilişkiler bir kördüğüm çözülmezliği içerisindedir. Bunu, her ne kadar bulunduğu şehrinden, ülkesinden dışarı çıkmamış birilerine anlatmanız çok kolay olmasa da; İnsanları ve devletleri özelliklede günümüzde tek bir değerin ilgilendirdiğini biliriz. “Para”, diğer ifadesiyle ihtiyaçların karşılanması için sahip olunması gereken değişim gücü. Günümüzde (güçlü) değişim gücü, üçayak ve bir baştan oluşmaktadır. Ayaklar; hammadde, üretim, Pazar. Baş; bilgi üretme ve oyun kurabilme yeteneğidir.

Buna basit bir örnek verirsek; Amerika, planlamasını, organizasyonunu yaparak Çin’de; Çin’in, hammaddesi ve ucuz işgücü ile üretim yaptırmakta ve üretimin önemli bir bölümünü Çin pazarında satmaktadır.

Amerika’nın burada yaptığı; Oyunu kurmak ve finanse ederek kenara çekilmektir.

Özetle günümüzde para ; Bilgi ve bilgiden yeni bilgi üretebilmektir.

Bu anlayışla dünya gerçeğinden ülke gerçeğimize gelirsek;

Türkiye, yeni bilgi üretememektedir.

Türkiye, mevcut bilgilerden hareket ederek, yeni bilgi de üretememektedir.

Bu nedenlerle Türkiye’nin, günümüzde bir oyun kurması, finanse etmesi pek mümkün değildir.

Geriye kalan, Türkiye’nin kurulan bir oyunda, sistemde bir parça olabilmesidir.

* * *

Osmanlı , 1850 yıllarında ilk borç aldığında kendisini bekleyen köleliğin farkındaydı.

Bu nedenle, bizde pek bilinmemesine rağmen, veziriazamın aldığı (ilk) borç, Padişahın çok ihtiyacı olmasına rağmen antlaşmayı (halktan topladığı paralarla) tazminatını ödeterek iptal ettirir.

Ancak, Osmalı Kırım savaş tuzağına düşürülmüştür. Çaresiz olarak, borçlanacak ve devletin parçalanmasına giden yolun merdivenlerinden aşağıya inmeye başlayacaktır.

Köprünün altından bir çok su ile birlikte 90 yıl geçer. Cumhuriyet idaresi de, Osmanlıya ilk borç verenler (İngiltere-Fransa) tarafından tekrar borçlandırılır.

Çıkış noktası bulunamadığından tekrar başa dönülmüştür. Kurtuluş; Ya yeni bilgi üretmektedir, ya da bilgiden yeni bilgi.

Değilse, “Benim oğlum bina okur döner döner bir daha okur!” Anlayışı gerçekleşmektedir.

* * *

Geldik bugünümüze;

Gelişmiş batı, ekonomik olarak yolun sonuna geldiğini 1917’ler de görür.

Bu tarih aynı zamanda, “Üzerinde güneş batmayan İmparatorluğunun” parlak günlerinin de sonudur.

İlk Dünya Savaşı çıkartılır, yeni üretimlerle birlikte yeni sömürgeler üretilir...

Yani, batı bir nefes alır.

Ve İkinci Dünya savaşı ile batıda paylaşım ve refah tescillenir.

Ancak bu refah fazla sürmeyecek, batı ekonomisi tekrar şişenin dar boğazına girecektir.

Artık şimdi ekonomi ve yönetme anlayışlarının değişme zamanıdır.

Zor oyunu bozmuştur.

Gücün üçayağı, bir başı var demiştik; Hammadde, üretim, tüketim (Pazar) ve organizasyon.

Hammadde; Çin, Hindistan, Rusya, Afrika ve Ortadoğu’dadır.

Üretim (işgücü); Ucuz ve bol olarak bu bölgelerdedir.

Tüketim; Genç nüfus ve yeni satın alma imkânları ile yine bu bölgelerdedir.

Yani; Türkiye’nin olduğu bölge, batının Ekmek Teknesine giden yolun üzerindedir.

Ve bu Ekmek Teknesinde, hamur ve suyun dışında kimseye yer yoktur.

Batı için bugün Ekmek, NATO’dan önceliklidir.

İşte tüm hikâyemiz budur.

Ekmek, NATO’nun yerini almıştır.

Siz istesiniz de, istemesiniz de…

Ekonomik zorluklar oyunları bozmuştur.

Kimileri için bir anda boşluğa düşmek, herhalde çok zor olmalıdır…

Dün demiştik ki; çömlek çatladı;

Bugün diyoruz ki; oyun bitti cancağızım…

Herkes evine…

Unutmadan bir de fıkramız var;

Recep Emmimim oğlu, heves etmiş askeri okula girmek için imtihanlara girmiştir.

İlk soru şudur;

-“Aşağıdaki yazının gerekli yerlerine, verilen noktalama işaretlerini doğru olarak yerleştiriniz.”

Recep emmimim garip oğlu nereden bilsin noktalama işaretlerini...

Bilgisi yoktur ancak çok isteklidir.

Cümlenin altına bir not düşer ve kâğıdı aldığı masaya bırakır.

-“Herkes yerine marş marş…”

Resim; erdoganboz.blogcu.com'dan alıntıdır.