Oyun

Seni görmüyorum ben sana baktığımda,

Hala bir çocuk görüyorum gözlerinde,

Hala masum,

Hala tertemiz..

Senin çok derinlerinde,

Bana çok yakın bir çocuk..

Senliğinde gizli,

Benliğimde belli..

İstediği minik bir gülümseme,

Biraz da oyun bekler sessizce..

Hadi o zaman uyan sen de,

Tut elinden, getir senliğini de benliğime..

Bir oyun oynayalım seninle,

Adı aşk olsun..

Biz koyalım kurallarını,

Sessizce sarılalım sonsuz yeşilliklerin üzerinde,

Gülümseyelim birbirimize,

Sonra usulca kaybolalım derin mavilerde..

Ve gözlerin takılınca gözlerime,

Kimin kaybettiğini önemsemeden tutkuyla birleşsin dudaklarımız…

Sen benim içime ak sessizce,

Ve ben sana ait olayım sessizliğimle..

Birden açalım gözlerimizi çok uzak şehirlerde,

Soğuk, puslu bir gecede,

Sessizce yürürken sahilde..

Belli belirsiz yaşlar gözlerimizde,

Fısıldayalım durgun denize…

“ Seni seviyorum…”

“Sen de beni düşünüyorsun, biliyorum

Bazen korkuyorum,

Beni bırakmandan,

Hiçbir zaman senin olamamaktan,

Ellerimizin ayrılmasından,

Korkuyorum…”

“Korkuyorsun, biliyorum…

Ama korkmak bize yakışmaz sevgilim..

Sonsuza kadar tutacak ellerini ellerim,

Bir gün gelecek seni sımsıkı saracak bedenim..

Ama korkutmasın seni, geçecek bu günler de sevgilim..”

Duymadık birbirimizi,

Ya da öyle kandırdık benliklerimizi..

Nasıl ki bizdik o diyarın efendileri,

Ne kadar uzakta olsak da duyardık sözcüklerimizi…

Korkmuyorum sevgilim..

Korkmuyorum…