Uçmak istiyorum...

Uçmak istiyorum…

Sessizce kavuşmak özgürlüğüme

Bazen sadece uzaklaşmak,

Nedenini bilmeden,

Sormadan,

Cevaplamadan..

Sadece ulaşmak benliğime…

Kaçmak istemiyorum yağmurdan,

Delice ıslanmak istiyorum..

Birileri arkamdan koşmasın beni korumak için..

Kimse düşünmesin iyiliğimi,

Ya da kötülüğümü..

Sessizce şarkımı söylerken ben,

Kimse dinlemesin sözcüklerimi,

Camın ardından okumaya çalışmasınlar dudaklarımı…

Neden böyleyim,

Sormasınlar bana…

İstedim, olmadı..

Neden olmadığını vurmasınlar yüzüme,

“Çünkü sen…” diye başlamasın cümleleri…

Çözüm de aramasınlar hatalarıma,

Karışmasınlar yaptıklarıma..

Düştüğümde kaldırmaya çalışmasınlar beni,

Kim düşürdüyse beni,

Kaçmasın benden, yüzüme baksın sadece..

Bana sormasın “Neden?” diye..

Bilmediklerimi hatırlatmasın bana…

Bir ayna yerleştirin yüzüme,

Beni görmesinler bakınca bende,

Kendilerini görsünler en karanlık halimde bile..

Hataları bende aramasınlar Tanrım!

Benden bilmesinler her yaptığımı,

Neden hatasız olayım?

Neden mükemmel olayım ki ben?

Onlar mükemmel mi..

Herkes.. Mükemmel mi..

Hiç kimseden bilmesinler hatalarımı,

Benim hatamsa, benimdir o..

Benim hatamsa… O ‘ben’imdir..

Hatalarımı toplasınlar,

Bir havuz yapsınlar onlardan..

Beni arasınlar içinde, bedenimin her parçasını bulsunlar cümlelerimde..

Ama birleştirmesinler beni..

Her parçam bendendir,

Ama ben değildir hiçbiri..

Zorla sevdirmesinler benliğimi bana,

Ne de zorla sevsinler beni..

Beni ‘ben’ olarak yargılasınlar,

Yaptıklarımı ‘ben’ olarak sunsunlar benliğime…

Biliyorum benliğim bile şaşar ‘ben’i görünce,

Ne ben dürüstüm benliğime,

Ne de benliğim dürüst paramparça bedenime…

Bırak beni Tanrım!

Bırak izin vereyim ölümüme..

Belki yine doğarım kendimden uzak bir yerlerde,

Belki bu sefer…

Neyse..

Sen yine izle beni,

Sen yine sına her bir parçamı benliğimden gerilerde..

Ben beklerim,

Beklerim sadece…