Özlemek

Özlemek

Ağlayamıyorsun...

Sana fırsat vermiyor,

Gökyüzü, bulutlar, ay, güneş ağlıyor...

Ağla, dostum sende ağla!

Hani çok özledim ve pişmanım

Dersin yaptıklarına.

Diri diri arkadaşını gömdün ya toprağa,

En ihtiyacı olduğu anda

Bir tekme de sen attın ya,

Şimdi vicdanın mı rahatsız etti?

Ağla arkadaşım, ağla biricik dostum

Şimdi pişmanlık gözyaşlarını

Akıt tüm sevdiklerine,

Anlat vicdanının sesini.

Sen beni gömerken toprağa

Ben çok ağladım,

Geri getiremezsin

Kıymetini bilmediğin arkadaşını!

Ben atlattım, ağlayamıyorum

Ağlama zamanı senin

Ben sadece sessiz ...

Sen de atlatırsın merak etme,

Ben ağlayamıyorum

Ağlamayacağım

Bak şu eski nağmeler

Senin için

Kıymetini bilmediklerin için

Beni kaybettin ama

Kaybetmeyeceklerin için gülümse...

Özle her zaman özle ki

Kaybetmeyeceklerin için gülümse...

Ben özleyemiyorum artık

Ağlayamadığım gibi

Özlemek de bir şey ifade etmiyor

Özle ki, bir daha kaybetme

Bundan sonra kıymetini bileceklerini...

Ben artık,

Ağlamıyorum!

Özlemiyorum!