Özür dileyebilmek..

İnsan hayatının en önemli şeylerinden biri de hatasını anlayıp sizden özür dileyen kişiyi affedebilmektir. Tabi özüründe samimi olan kişiler için geçerlidir bu tanım. Özür dilemiş olmak için özür dileyenleri kapsamaz.

Özür dilendi tamam! herşey eskisi gibi devam edeceğini zannedenler büyük yanılgı içine girmiş olduklarından hiç şüphem olmaz.

Özür dileyen kişi önce kendine inanarak yüreğinden özür dileyip dilemediğini sorgulamalıdır kendi içinde ve ona göre samimi itiraflarda bulunduktan sonra karşı tarafa özürünü ifade etmelidir.

Samimi içten özür dileme olup olmadığını karşı taraf hisseder. Sözlerinizden önce vücut diliniz önem taşır böyle durumlarda.

Eğer özürünüzde samimi iseniz karşı tarafa pozitif enerjinizi geçirmek zorundasınız. Göz kontağı kurup karşı tarafın gözlerinin içine bakarak özür dilemelisiniz, aksi halde pururu! (pururu kelimesini merhum pederim kullanırdı. "Boşuna kürek çalmak" deyimiyle eş anlamda kullanırdı), aksi halde havanda su dövmekten başka bir şey yapmamış olursunuz. "Özür dilediğim halde hala beni affetmiyor" diye söylenip durursunuz.

Bir de karşı tarafın erdemli davranışı sebebiyle özür dilenmediği halde özür dilemesi gereken kişilerle konuştuğunda affedildiğini zannedenler oluyor toplumumuzda.

Hayır. O size sadece zaman tanıyor. Özür dilemeyi öğrenmedikçe asla sizi affettiğini sanmayınız. Özür dilemesini öğrenmediğiniz sürece yani egonuzu sıfırlamadığınız sürece içinizde her an patlamaya hazır volkanlar oluşacak ancak bir türlü ateşlenip sönmeyecektir.

"Özür dilemek büyüklüktür" derlerdi geçmişte büyüklerimiz. Hala daha öyledir. Özür dileyebilmek erdemli bir davranıştır.

Hatalarını anlayamayan veya anlayıp da egosuna yenik düşerek özür dileyemeyenlerden uzak durmak en doğru seçeneğiniz olsun.

Benden söylemesi..