Pakize'nin Encamı (2)

Gönen Parkında rastladım ona
Kime, diye soracaksınız
Şu bizim Pakize’ye..
Gelip böğrüme dürttü bir hacı ana
Baktım saçları bembeyaz, biraz ürktüm
“Sen beni nasıl tanımazsın, ” dedi
Aynen elli yıl öncesinden seslendi
“Erkan, filan derken beni tavladın
Livatya taraflarına çıkardın
Kaş göz, işmar derken,
İki de öpücük çaldın,
Üstelik bir de yüreğimi aldın,
Bre edepsiz ondan beri ortada yoksun,
Bense sevmediğim bir adamın elinde
Bitirdim hayatımı bir roman gibi
Hep bekledim, sevdiğimi..
Nerelerdeydin, senin de saçların ak pak olmuş
Göbeğine de kilolar dolmuş
Belli ki çok rahatlamışsın
Ama beni de iyi atlatmışsın
Sormadın halimi, bu yıllar nasıl geçti..
Pakize’nin beli büküldü, yalnızlığı seçti
Şimdi herif de yok artık
Mekanı cennet olsun,
Özlüyorum seni, ey çapkın Erkan!
Sen kendi kendine hikayeler uydurdun
Beni de kendine benzetip, kandırdın..
İki elim böğrümde yıllarca bekledim
Niye gittin, niye hiç bir haber vermedin.
Ben artık bittim, tükendim..'

Söyleyecek sözüm yoktu. Buz gibi oldum.
Başka ne yaparsın..

-Kulağına eğildim, hala seni seviyorum Pakize, dedim
Hızla uzaklaşıp, kaçıp giderken..
Pancar gibi kızardı; biliyorum, arkamdan
“Alçak, namussuz, ” diye, bağırdı ama
Gerisini dinlemedim.