Papatya sancısı

Sevgiyi, tutkuyu, umudu tırnaklarımızla kazıyarak mı kazandık ki çok kolay harcarken sitem ediyoruz. Kim suçlu, kim haksız, kim daha cimri aşkın tanımını cümle içinde kullanmaya çalışırken. "Seviyor , sevmiyor "derken kopardığımız sarı papatyanın acı çektiğini düşünmüyor musunuz hiç?

Sevdiği kızı öpebilmek için sahildeki belediye bankında akla karayı seçen genç çok mu masum! Saatler hızla akarken sevişmelerin ne telafisi olur, ne ne zamanın vefası. Günler geçer, haftalar, aylar, birbirini kovalar unutulmayan duygulu anlar.

Hafızalara kazınmıştır yaşanan dakikalar, farkedilmişlikler işler insanın beynine.
Kalan sevgililer bizimledir, bizimdir. Gidenler yürek burkmuştur hassas yüreklerde. Emek vermediğimiz sevgiye, duygu katarız , tırnak kazırız yaşanmış sevdalara. "Seni Seviyorum" derken içini dolduramayız ama laf çıkmıştır ağızdan bir kere.


Körelen duygular depreşir, kalp atışlarımız ritim kazanır bir öpücükte. Sevgiyi, tutkuyu, umudu tırnaklarımızla mı kazıdık ki çok kolay kırılıyoruz. Hayatı biz değil, hayat bizi seçti, aşkı seçebilme lüksümüz var mı?