Gündüz çökerken

Sana koşmaktan yorulan ayaklarım benim değil artık.
Başka hayatları yaşadım sen yokken, kaybettiğim acılarda.
Hangi hüznün sonunda bir mutluluk olmuş ki.
Zorunda mıyım seni her gece rüyalarıma almaya?

Küçük bir çocuğun kirli ellerinde sen oldun hep.
Oyuncaklarımı topladım, yeni başlayan oyunlar için
Saatlerim seni vurdukça kalp sızım uyutmadı geceler boyu
Duygularımı serdim, beynimi, kalbimi alıp gitsen de

Bu bir son değildi, ilk de olmayacak biliyorum
İsminin baş harfini kazıdım odamın duvarlarına
Körolası gözlerim başkasını mı sevmişti ki...
Beni terk ederken beni de yanında götürseydin bari