Parmağıma batan ne...

Ramazan telaş içinde odaya girdi..

_Öğretmenim, öğretmenim …elime yarma battı, çok acıyor..

_Ne diyorsun Ramazan ne yarması, o da neymiş..

_Odun öğretmenim , odun battı..

_Hani nerde Ramazan ..

_İşte burda öğretmenim, parmağımda..

Küçük bir kıymık Ramazan’ın parmağına batıvermiş..

İlahi Ramazan ..dur şimdi çıkarırız onu oradan..

Küçük bir operasyon, iğne, batikon, cımbız…Ramazanı yarmadan kurtardık..

Ramazan oğlum…ona kıymık derler biliyor musun..

Vallahi bilmem öğretmenim bizim köyde yarma derler…Ben de ondan öyle dedimdi..

Böyle işte…Öğretmen de öğrenciden öğrenir pek çok şeyi..Ben ilk defa duydum kıymığa yarma da dendiğini…Ramazan’ın gözlerinde bir gülümseme, öğretmenin dudaklarında bir tebessüm..

Hiç beklemediğin şeyler gelir benim oğlanların kızların başına…Bazen onlarla kahkaha atar, bazen onlarla ağlar, bazen onlarla heyecanlanıverir yüreğim …Seviyorum onları hem de çok…

Parmağa batan yarmalar kolay çıkıyor da, yüreğe batan yarmaları ne yaparız bilmem..Yüreğinize yarma yada namı diğer kıymıkların batmayacağı güzel günler diliyorum…Sağlık ve sevgiyle, bulunduğunuz yüreklerde baki kalmanız dileğiyle..