Patlıcan İnciri gibi Sevdalar II

Hissiyat dağlarında hancı ağyarım

Dağılmışsın dağlanmışsın ruhum 

Ne siyahsın ne de beyazsın

Tüm renklerin anasıyım

Kana kan dünyasında
Yer, zaman korkusu sarmış birilerini
Kapı arkasında kan akçesi verenler
İsketeler de zararlı böcek ve kurtları yerler

Pencereler dışarı açılır
İçeride beni kemirenler
Uçuşan tozlar nabakar
Güneşle yoldaş özlentililer
Ufukta sönmeyen büyük yangınlar

Rüzgar arka sokaklarda perdelere usulca dokunur 
Tutuşan eteklerimizde tutuşmuş o güller 
Bahara vurgun fidanlar kapımızda bekler
Patlıcan inciri gibi günler patlayan kadim yaralar
Övgü yağmuru boşanır hiç kimse iliğine kadar ıslanmaz

Ey sevgili, yalnızlık alınyazısı mıdır
İpek ipliklerin bükülmesi gibi bükülür mü kader
Arkalıksız sandalyeye dizili mutluluklar düşer
Mercandan takmıştık yüzüklerimizi
Bir şiir, şiir bizi bağlar 
Dallarda hep asrî koruklar
Dallarda domurcuklar
Dallarda zümrüt zümrüt yapraklar
Dallarda sallanıyor güzel çocuklar
Dallarda yaşama gelecek de gelecek
Şimdilerde aşklar yaşanmaz, yazılır
Kalbimiz çok acıyor 
Gittikçe acıtıyor şiir

Yaz yazıcı
Yaz mirim
Havada sarı bir alevle yanan, renksiz bir gaz
Aşk denilen bir bataklıktır
Sevgi daima çamura bulanan bir çiçektir...

“ … iyiler gider, nadanlar kalır” A.İlhan

 Aklımdan, kalbimden

Sözde şiirlere, sözde aşklara bitmiyor isyannnn!

Nil Alaz

 — Eskişehir'de.