Pencereler

Akşam evinize dönerken…pencerelerinden ışıkları sızan hayatlara göz ucuyla bir baktınız mı hiç? Acaba nasıl hayatlar yaşanıyor? Diye.

Pencereyi örten perdenin yarım aralığından görünen masanın kenarına ilişmiş teyze cok mu pişman, bugün ettiği laflardan?
Yoksa yemeğin ne kadar güzel olduğunu mu düşünüyor?
Belki de torunu üniversiteye girebildiği için çok mutlu…her ne kadar girdiği bölümün ne işe yarayacağını tam anlamadı ise de memnun işte.

Peki ya öbür pencereden dışarıya sızan ışıkların ardındaki hayatlar…mutfak penceresi galiba…sanki sadece yemek kokuları dağılmıyor, bağırış cağırış ta var.

Florasan ışığı ile aydınlatılmış…

Iyyyy! Ne moral bozucu bir aydınlatmadır evlerde kullanılınca…

Ya şu az ilerideki pencere?

Ne güzel bir müzik geliyor o pencere aralığından…o loş aydınlatılmış salon ne de zevkli döşenmiş.

Peki bu pencere?

Hic ışık bile yok…herhalde evde kimse yok…acaba nasıl bir hayat yaşanıyor o pencerenin ardında?

Bir dakika! O pencere benimkisi degil mi?
Düşüne düşüne, öyle baka baka evimin önüne gelmişim...haberim yok.
Neyse çıkarayım da anahtarımı...açayım kapımı.
Ha...ne?
Yok şimdilik zile basınca açılmıyor kapım.