Pişman mısınız? Dönmek mi istiyorsunuz?

Bence dönmeyin; ülkemin yerini hiçbir ülke tutmaz; bizim taşımız toprağımız altın; ilk bakışta fark edilmese de hâlâ bazı değerlerimiz var.

Sizin tarafınızdan keşfedilmeyi bekliyor.

“Bana ne arkadaş, bunca yıldır ben kendimi bile keşfedemedim. Bavulsuz, pulsuz bile yola çıkarım; Alamanya beni çağırırsa, PİŞMAN OLDUM derim geri dönerim” Derseniz; gündemi takip etmenizi öneririm.

Burada en çok ilgi gören bir mevzu gündemden düşmüyor.

“Pişmanlık yasasından faydalanmak” Ustabaşı Hans’a fena bozulmuştunuz. Pılıyı pırtıyı toplayıp sılaya kapağı atmıştınız daha sonra yağmurdan kaçarken doluya tutulmuştunuz ya…

Gurbette yaptığınız hesaplar vatan toprağına ayak basıldığında farklı çıkmıştı.

Siz sadece iyi niyetlerin kurbanı olmuştunuz. Elinize tekrar bir fırsat geçebilse; yeniden gurbetçi kimliğini almak istersiniz; ister misiniz?

Almanya’da tam olarak neler oluyor çözemedim lâkin bileni bilmeyeni bu konuda ahkâm kesmekle meşgul; şu işin esası nedir ne değildir diye araştırıp duruyorum. Berlin’de Doğma büyüme yeni yeşeren bir politikacı adayından; aracılar vasıtasıyla bir randevu aldım lâkin kendisi öylesine meşgul ki erteleyip duruyordu. Geçtiğimiz hafta içinde “Hele bi gelin görüşelim” diye haber salmış.

Sevinçten taklalar atarken hain dişim beni engelleyiverdi.

Şimdi, mahcup mahcup haber bekliyorum. Beklerken alış verişe çıktım. Oturduğum semtte sucuk salam, pekmez helva kısacası helal mamuller satan marketlerden “Elif” Marketin kasasının hemen yanı başında kağıtlara imza  atanlara gözüm takıldı.

Kasadaki güzel kızımıza sordum.

Bu nedir evladım? Niçin imza toplanıyor? Size bu kâğıtları kim getirdi?

…Bi teyze getirdi Abla; bin tane imza toplamamız lazımmış. Yarın gelip alacakmış.

…Bu teyze kimmiş hangi kuruluş, parti veya hangi resmi merci adına imza toplanmasını istemiş olabilir? Kendisi bir açıklama yapmadı mı?

…Yok, bi şi demedi. Nerden geldiğini söylemedi.

Bin mi beş bin mi imza toplarsak; kaybettiğimiz Türk vatandaşlığını geri kazanırmışız; iki vatandaşlık hakkı bize verilirmiş; kadın öyle söyledi.

…Hayırlısı olsun kızım o teyzenin adını bilmiyorsun anladım. Bu listeleri ne zaman almaya gelecek?

…Galiba yarın gelecek. Sen imzalamaz mısın abla?

…İmzalarım imzalamasına da faydası olur mu bilemem.

Gerçekten imzalarken düşündüm; listeler nereye gidecek bilmiyorum ama eğer araştıracak olurlarsa “Amma da açgözlü kadın” diyebilirler.

Esasında benim Alman vatandaşlığında gözüm yok.

Kendi vatandaşlığımın pasaportunu ( yeni aldım. yepyeni biyonik) hep yüreğimde taşıdım hiç geri vermedim. Otuz küsur sene önce Avusturya (Evlilikten dolayı): Al benim pasaportumu da yanında taşı dedi.

Hem imzamı attım hem de gülümsedim.  

Bir işe yaracak mı?

  “Zaten iki vatandaşlık durumun var. Yine de imza atıyorsun; senin imzan sayılır mı?” Düşüne düşüne; taze soğanları; ıspanakları torbama doldurdum.

Kasadaki kızımız: “Danke” dedi.

Ben de danke’ye değmez dedim.

Tekrar gülümsedim. Dişim ağrımaya başladı.

5. 5. 2012 Cumartesi

Alev Meisel/Berlin