Pola X

Bu filmden neler öğrendim?

Avrupa sinemasının hala çok gerçekçi duygu atmosferleri yaratabildiğini... (Dolayısıyla, Cannes’daki tüm altın kameralı yönetmenleri ithal etse de, Holywood’un bunu hala ve asla beceremeyeceğini...)

Eğer önemli olsaydı, bunun kadın-erkek ilişkileri konusundaki filmlerde kaçınılmazca gerekli olduğunu...

Konuya takıntılı Carax’nın Kötü Kan’dan 20 yıl sonra bile bunu becerebildiğini ama bunun çıkmaz bir yol olduğunu...

Barut Fıçısı’ndan sonra, Eski Yugoslavya Savaşları’nı doğru dürüst anlatmaya bu denli yaklaşan ikinci kişi olduğunu ve eski yugoslav olmamasının çok önemli olduğunu, aynı zamanda, eğer film sırasında eski yugoslav bir sevgili bulmadıysa, Carax’nın bunu becerebilmekle önemli bir rekor kırdığını...

Terörizme ilişkin düşüncelerime, örneğin burjuva ikiyüzlülüğüne en iyi panzehirin (asılnda zehirin) terör olduğuna, Carax’nın (bence bilinçsizce) katılmasının ilginçliğini... (Ne de olsa, yaşıtız.)

Daha önceki erkek oyuncusu gibi, şimdiki erkek oyuncusu oğul Depardieu’nün de yaşamını Carax’nın (bilmeden veya istemeden (ama bence bu aşağı yukarı imkansız)) yıktığını... (Depardieu şu an tek bacaklı, filmde geçen motorsiklet nedenli olarak...)

Juliette Binoche’u yıldız yapmanın Carax’nın en büyük hatası olduğunu...

‘Hard-rock’ müziğin 1985 sonrası savaşlara çok uygun bir fon oluşturduğunu...

Küçük burjuva hacıyatmazlığı, ne Lynch’in iyimserliğinde düzelir, ne de Carax iyimserliğinde devrim kaldırır. Kanıt: 1789 Fransa Devrimi’nden sonra, 1945’te kadınlara oy hakkı ve 2004’te TV’de ilk kadın siyah sunucu.

Tutkunun insan öldüremeyeceğini (çünkü daha öykünün yarısında, gündelik yaşam sırıtıyordu)...

Filmin sonunda, senaryonun ondan alıntılandığını öğrendiğim, Herman Melville’in özgün öyküsünün buna yakın bir şey olamayacağını...