Portakalı nasıl paylaştıralım?

İnsanoğlu yaşam mücadelesi verirken yaşadıklarından öğrenir, öğrendikçe tecrübe kazanır. Bilgi dağarcığımız, eğitimimiz, makamımız belli yerlere gelir, zor olansa adil olmak… Adaleti dağıtanlar, hak peşinde koşanlar…

Günden güne değişen konumlarımız. Bir gün adalet dağıtansak, yarın hak arayan olabiliriz. Herkes yeterince adil olamadığı gibi bizler de olamayabiliriz. Bana göre önemli olan ha haksızlığı fark ettiğimizde düzeltmeye çalışmak. Kapatmaya çalıştığımız her ilaveyle çözümsüz hale gelebilir, yara kangrene dönüşebilir.

Bir süre önce aldığım arabuluculuk eğitiminden aklımda kalan ve unutmamaya çalıştığım bir hikaye var. “Portakal hikayesi”ni sizlerle de paylaşmak istiyorum. Belki şu an aklınızda bir sürür sorun var, bekleyen işleriniz, bekleyen dostlarınız, belki de patronunuz. Belki de “bu adalet ve hak konusu nerden çıktı” diye düşünüyorsunuz. Bir an düşüncelerinizden uzaklaşın ve anlatacağım hikayeye kulak verin…

Yoğun bir günden sonra eve geldiniz. Uzanıp dinlenmek istiyorsunuz, yerinizden kalkacak haliniz bile yok… Gözleriniz kapanırken mutfaktan ikiz çocuklarınızın bağrışmaları gelmeye başlar. Bitti, bitecek derken sesler yükselmeye başlıyor. Mecburen müdahale etmek için kalkıyorsunuz. Mutfağa gittiğinizde gördüğünüz manzara şu şekilde: Çocuklardan birinin elinde portakal var. Diğeri hemen şikayet etmeye başlıyor: “Anne portakalı aldı, bana vermiyor”. Bütün bunlar bir portakal içinmiş diye düşünüp üzülüyorsunuz.

Hikayemiz bu. Siz bu durumu yaşamış olsaydınız, portakalı eşit olarak çocuklarınıza nasıl bölüştürürdünüz. Cevabı bir dahaki yazımda. “Ne kadar adiliz” biraz düşünelim.

Not: Genç Liderler Akademisindeki Arabuluculuk eğitimi için Dr Deniz Kite’a teşekkürler…