Puslu camlarına düşen ışık

Susmak
Hüner sanılsa da
Darılırken zaman

Usta mı olur
Sönmüş küller
Yanıtsız gülümsemenin

Yine de
Arzudur dağılmış güle
Duyulan tutku

Ömrüm dese
Ağrıyan yanın/sussa
Eski bir alışkanlığa
Sığınma korkusuyla

Gece/üşüyen kıyılarını
Döverken / kendine
Yeni bir ses aramakta

Yalnızca kendi acısına
Demlenen/gölge bir yalnızlık
Kurutulmuş/çiçek gibi suskun
Döverken gecenin sessizliğini

Hep düşünmüşümdür
Bir hiçliğin ortasında
Yetindiğin arzulardan
Vazgeçmeyen / ömrün
Puslu camlarına/düşen ışık gibi
Gölge oyunundasın

Soluğuma çizdim
Acının korlaşan yüzünü
Zamanla / kırık bir
Suskunluk edindim

Heybemde/düşük imlalı
Hırpalanmış/sözcüklerin külüydü
Zamanın / rüzgarına savurduğum

Turuncu bir sisin içinde
Gözleri/teni ölgün
Mavide/bulutlara banmış
Kırık kanatlı/kuşlar
Çırpınırken yüreğimde

MEHMET ÖZGÜR ERSAN / HAYDARPAŞA 02.02.2012