Rahatlıktan Rehavet Çökmüş Milletimin Üstüne!

Apartmanın kapısı gülle gibi olmuş, tüm gücümle ve bedenimle dayanıp itmek zorunda kalıyorum çıkarken. Kapı "burdan çıkış yok" der gibi.

Kaldırım taşında buraların demirbaş kedisi uzanmış yatıyor. Karnı burnunda balina misali karaya vurmuşta uyuşup kalmış sanki.
Sıcaktan ağaçlarda yapraklar bile uyuşuk. Sesleneneyim şuna diyorum ama öyle tatlı bir uykuda ki kıyamıyorum.Yanından usulca geçip gidiyorum.

Oooo! Çeyrek altın 133'ü bulmuş. Çeyrekten vaz mı geçmeli, hediye mi alsam? Ama ne alsam?

Gözüm kirazlara takılıyor, marketin önünden geçerken. Bu yaz daha hiç kiraz almadım. Fiyatı görünce geri çekiliyorum, iyi yatırım aslında.
Kiraza mı yatırsak? Dur şimdi hediye düşünüyoruz. Ne alabiliriz? Artık evlenenlerin de bir şeyleri eksik olmuyor ki a canım!

Eskiler anlatırlar tencerede pişirip kapağında yedikleri olurmuş.Bilemem ben onların yalancısıyım. Şimdilerde boşta bırakılan bir ihtiyaç kalmıyor ki
tamamlayalım.

Her köşe başı da AVM oldu.Tıka basa eşya, tıka basa giyim, tıka basa gırtlak mı yaşıyor bu insanlar?

Yine altına karar kılıcaz başka yolu yok. Hem ihtiyaçları olduğunda paraya çevrilir. Eskitemediklerini atıp, yenilerini alırlar.
Refah içinde yaşıyor ülkemin insanları. Varlıktan kudurdular.

Yatırım yapın diyorum. Bakın altın uçuşa geçmişken, yatırın fazla gelenleri altına. Olmadı iş kurun, ekmek kapısı açın. Gerçi işsizimiz de
kalmadı. Yurtdışından ithal ederiz onu da n'olcak.

Bizim ithal öğretmenlere ne oldu, gelmişler mi? Sahi haberi olan var mı? Yurdumda bütün öğretmenler kadrolu çalışıyor ama yine de öğretmen
yetmedi dışardan ithal ediyoruz.

Etimiz de yetmedi hayvanımız da ithal geliyor. Nelerimiz dışardan gelmiyor ki zaten. Zenginlikten artık üretimi de kestik, hazır ithal yiyoruz o kadar yani.

Daha da yaranılmıyor bu millete. Bak ülkemin ağacında ki yaprak bile miskinleşmiş rahatlıktan. O kaddarrr yani!