Rakı sofrası

Geçenlerde Reha Muhtar'ın yazısı vardı gazetedeki köşesinde: ''Rakı içen ve şarap içen erkeklerin kadınlar nazarındaki halleri'' diye, okuyanınız vardır belki. Hatun kişi olarak bu mevzudaki düşüncelerimi yazmak geldi içimden.

Şarap, belli bir kültür, incelmiş bir gusto, daha naif bir yaşam demek benim için. Şarap seven erkeklerle hoş sohbetlerim olabilir, iyi bir arkadaş ve dost da olabilirim fakat bu kadar ince zevk sahibi, naif bir erkeği koluma takıp da gitmem bir yere. Rakı içen erkekleri beğenenler safındayım.

Rakı, maço , kadınına sahip çıkan, koruyup kollayan, kıskanç erkekleri anlatıyor bana. O kadar ince bir yaşam kültürüne sahip olmasına da lüzum görmüyorum şahsen. Oturup kalkmasını, kadınına nazik olmasını, düzgün laf etmesini bilsin kafi.

Rakı sofrasına da bayılırım ama ben oturmam, Türk erkeğine ait ''kamusal'' alanlardan biri gibi görürüm. Adamı sal çarşı iznine, gitsin arkadaşlarınla kursun sofrasını, açsın rakısını, hem haftanın yorgunluğunu atsın, hem muhabbetini yapsın, hem de hafiften demlensin, tam kıvamında , tadından yenmez halde gelsin dizimin dibine otursun yeter bana.

Özel bir davet, düğün, yemekli bir toplantı vs. haricinde arkadaşlarla toplanıp bir meyhanede safa yapmışlığım yoktur. Rakıyı fazlasıyla ''erkek içkisi'' olarak gördüğümden sanırım, içmem de. Şarap daha zarif duruyor elimde gibi geliyor nedense. Rakıyı seven, sofrada çok güzel muhabbetleri olan hatunlardan olamadım hiç.

Babam pek içki içmez, bünyesi alkola dayanıksız, ailemde ve yakın çevremde pek görmedim rakı sofralarını. Zamanla büyüdükçe, hayata dair notları aldıkça kendiliğinden gelişen birşey oldu bu bende. Şekilci bir insan değilimdir ama rakı konusunda böyle sabit bir düşüncem var. Değiştirmek istiyor muyum? Yooo, böyle gayet mutluyum. Kimseyi de kınamam, zevkler ve renkler tartışılmazmış, bendeniz de böyle eski kafalı sıradan bir havva kızıyım n'apiim :).