Referandum oyum :)

Herkes bir şeyler anlatıyor :)

Herkes kendine göre açıklama yapıyor :)

Herkes kendine göre ikna etme derdinde :)

''Evet'' dersek nasıl ''afferim'' alacakmışız :)

''Hayır'' dersek nasıl kötü çocuk olacakmışız :)

Anlatıyorlar :)

Anlattıkça da anlatıyorlar :)

Bir yandan oje sürüyor bir yandan da izliyorum TV de :)

Konuşuyorlar habire :)

Onlar konuşurken birileri polise saldırıyor bu arada.

Asker dağda çatışmaya devam ediyor.

Birileri sezonun yeni Türkiye haritası modellerini sunuyor defilesinde.

Başkaları, kapalı kapılar ardında imzalar atıyor konu mankeni olarak.

Ojemi kurutuyorum üfleyerek.

Ekranda susmuyor kimse.

Gazete sayfaları hep bir ağızdan konuşuyor.

Sesleri çok çıkıyor.

Polise atılan taşların sesi duyulmuyor o seslerin arasında.

Pusuya düşen askerin şehadet nidası da kayboluyor gürültücü ablaların ve abilerin çığrışmalarında.

Ülkem bölünüyor usul usul.

Vatan elden gidiyor sessizce.

''EVET!'' nasıl derim ben?

Nasıl bu kanlı anlaşmaya mühür basarım?

Neler kazanacakmışız neler, ''EVET'' dersek.

Kimse bana aksini iddia etmesin.

Bir sürü cicili bicili lafın demokrasi ve hak hukuk için olduğunu.

Heryerde var Türkiye'nin nasıl parçalanacağını anlatan yazılar.

Vatanım elden gittikten sonra ne kıymeti var kazandıklarımızın?

Ülkem parçalandıktan sonra ne yapayım ben hakkı hukuku?

''HAYIR'' diyeceğim yarın.

Çünkü...

Aslolan ''VATAN''dır.

Gayrısı teferruattır.

O kadar bilmiş abi ve ablanın yanında cahil bir vatandaşım ben.

Onlar kadar aklım ermez, doğru.

Erdiği kadarıyla bu işin ülkem için hayırlı olduğuna inanmıyorum.

Bazılarının ''EVET'' sonucunun çıkması için bu kadar çalışması, korkutuyor beni.

Onların bize ''afferim'' demesi, beladır diye düşünüyorum.

Yarın sabah üşenmeden ojelerimi sileceğim, abdest alıp dua edeceğim...

Gidip...

''HAYIR diyeceğim.

HAYIR'lısı olur inşallah!